Prąd przemienny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Definicja prądu przemiennego

Porównanie różnych rodzajów zmienności prądu (zielony przebieg reprezentuje prąd przemienny)

Prąd przemienny (ang. alternating current, AC) jest charakterystycznym przypadkiem prądu elektrycznego okresowo zmiennego, w którym wartości chwilowe podlegają zmianom w powtarzalny, okresowy sposób. Wartości chwilowe natężenia prądu przemiennego przyjmują naprzemiennie wartości dodatnie i ujemne (stąd nazwa przemienny). Najczęściej pożądanym jest, aby wartość średnia całookresowa (tzn. składowa stała) wynosiła zero.

Stosunkowo największe znaczenie praktyczne mają prąd i napięcie o przebiegu sinusoidalnym. Dlatego też, w żargonie technicznym często nazwa prąd przemienny oznacza po prostu prąd sinusoidalny. Jeśli zakłócenia lub nieliniowość powodują zdeformowanie sinusoidalnego kształtu, wówczas taki niesinusoidalny przebieg nosi nazwę przebiegu odkształconego.

Spis treści

1 Wykorzystanie prądu przemiennego w transformatorach
2 Wykorzystanie prądu przemiennego w silnikach i prądnicach elektrycznych
3 Wykorzystanie prądu przemiennego w innych urządzeniach
4 Przesył prądu przemiennego
5 Dodatkowe własności prądu przemiennego
6 Zobacz też

[edytuj] Wykorzystanie prądu przemiennego w transformatorach

Cecha sinusoidalności przebiegów przemiennych jest wykorzystana w jednej z najważniejszych maszyn elektrycznych używanych obecnie, tj. transformatora. Przemienne napięcie zasilające transformator, powoduje występowanie przemiennego prądu płynącego w uzwojeniu pierwotnym. Generuje to sinusoidalnie zmienny (przemienny) strumień magnetyczny płynący w rdzeniu tranformatora. Sinusoidalny strumień magnetyczny, zgodnie z prawem Faradaya, powoduje powstanie sinusoidalnego napięcia w uzwojeniu wtórnym, które z kolei przyczynia się do sinusoidalnego prądu wyjściowego transformatora.

Składowa stała jest tutaj zjawiskiem wysoce niepożądanym, ponieważ powoduje podmagnesowanie rdzenia, co prowadzi do podwyższonych strat na przemagnesowanie oraz niesymetryczność (niesinusoidalność) dalej przetwarzanych przebiegów czasowych, chociaż sama składowa stała ulega eliminacji. W układach niskiej mocy (np. elektronicznych) składową stałą usuwa się względnie łatwo poprzez włączenie w obwód szeregowego kondensatora.

[edytuj] Wykorzystanie prądu przemiennego w silnikach i prądnicach elektrycznych

W początkowych latach rozwoju elektryczności używano sieci energetycznych prądu stałego. Upowszechnienie prądu przemiennego nastąpiło z uwagi na opisaną powyżej łatwość transformacji energii, ale również z uwagi na możliwość stosowania względnie prostych (a co za tym idzie i tanich) układów trójfazowych. W układach takich po pierwsze również można stosować transformatory, a po drugie skojarzone układy trójfazowe pozwalają na stworzenie wirującego pola magnetycznego. Trójfazowe wirujące pole magnetyczne umożliwia budowę silników indukcyjnych, które są znacznie tańsze, prostsze i bardziej niezawodne niż jakiekolwiek inne silniki. Również generowanie prądów przemiennych w obwodach trójfazowych jest względnie proste. Jednym z współtwórców układu trójfazowego był Michał Doliwo-Dobrowolski.

[edytuj] Wykorzystanie prądu przemiennego w innych urządzeniach

Zasilanie odbiorników o charakterze rezystancyjnym prądem przemiennym nie różni się w praktyce znacznie od zasilania prądem stałym. Wynika to z faktu, że niezależnie od typu prądu zasilającego na odbiorniku rezystancyjnym wydziela się taka sama ilość energii dla prądów o takiej samej wartości skutecznej. Zjawisko to wykorzystuje się powszechnie we wszelkiego rodzaju elementach grzejnych (np. elektryczne czajniki, grzałki kuchenki, piecyki, lutownice grzałkowe, itp.)

Prąd przemienny jest także powszechnie używany do zasilania wszelkiego rodzaju elementów oświetleniowych, popularnie zwanych żarówkami. Żarówki z żarnikiem z drucika wolframowego pobierają moc podobnie do rezystorów. Przepływający prąd powoduje wydzielanie się mocy na żarniku, który rozgrzewa się do bardzo wysokiej temperatury, co powoduje emisję promieniowania widzialnego w postaci światła. Stosunkowo duża bezwładność cieplna powoduje, że pomimo ciągłych zmian wartości chwilowych prądu temperatura żarnika nie zmienia się aż tak gwałtownie. Skutkuje to bardzo równomiernym świeceniem - ewentualne wahania są niewykrywalne dla ludzkiego oka. W wysokosprawnych żarówkach kompaktowych lub lampach fluorescencyjnych świecenie powstaje m.in. w procesie jonizacji gazu wywołanego przepływem prądu. Ponieważ wartości chwilowe prądu zmieniają się, również i jonizacja gazu podlega podobnym zmianom. Powoduje to migotanie emitowanego światła. W wysokosprawnych żarówkach kompaktowych stateczniki elektroniczne zasilają świetlówkę prądem o częstotliwości od 20kHz do 45kHz, lecz w lampach fluorescencyjnych z elementem ograniczającym prąd w postaci dławika, zasilanych bezpośrednio z sieci energetycznej (w Polsce z częstotliwością 50 Hz) zmiany te są niezbyt szybkie (100 razy na sekundę), i choć ludzkie oko ich nie rejestruje, dłuższe przebywanie lub ciągła praca przy tego typu świetle może powodować zmęczenie wzroku. Co więcej, migotanie światła może powodować efekt stroboskopowy dlatego też oświetlenie tego typu jest zabronione w pobliżu wirujących części maszyn, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia lub życia. Na przykład miejscowe oświetlenie w obrabiarkach jest realizowane zawsze za pomocą tradycyjnych żarówek z żarnikiem.

[edytuj] Przesył prądu przemiennego

Jak wspomniano wyżej, prąd przemienny daje się bardzo łatwo transformować na inne poziomy natężenia prądu lub napięcia. Istotnym faktem jest to, że moc elektryczna w danym układzie jest proporcjonalna do iloczynu natężenia prądu i napięcia (jak również przesunięcia fazowego pomiędzy nimi):

$P = I \cdot U \cdot cos(\phi)$

Dlatego też, taką sama moc można przesłać zarówno przy małym napięciu i dużym prądzie, jak i przy dużym napięciu i małym prądzie (wartość mocy nie ulega zmianie przy tranformacji). Czym mniejsza wartość natężenia prądu (ale co za tym idzie większe napięcie), tym mniejsze straty mocy na rezystancji przewodów, w których płynie prąd. Dlatego też do przesyłania bardzo dużych mocy w systemach energetycznych stosuje się bardzo wysokie, tzw. najwyższe napięcie (w Polsce 400 kV lub nawet 750 kV).

[edytuj] Dodatkowe własności prądu przemiennego

W klasycznym obwodzie elektrycznym prądu stałego odbiornikiem energii jest tylko rezystancja. W obwodach prądu przemiennego rezystancja jest odpowiedzialna za rozpraszanie mocy czynnej, ale dodatkowo występują elementy, które mogą pobierać, magazynować i oddawać energię elektryczną. Dowolny odbiornik nie jest więc już charakteryzowany tylko mocą czynną rozpraszaną na rezystancji R, ale również mocą bierną pobieraną i oddawaną przez reaktancję X. Sumę geometryczną tych dwóch wartości nazywa się impedancją Z.

$Z = \sqrt{R^2 + X^2}$

Co więcej, reaktancja cewki może zostać skompensowana reaktancją kondensatora. Dlatego też wypadkowa reaktancja wynosi: X = X_L - X_C. W krytycznym przypadku gdy X_L = X_C następuje rezonans napięć, który może być bardzo niebezpieczny dla elementów układu. Czasami jednak jest to zjawisko pożyteczne - wykorzystywane np. w przesyle sygnałów radiowych. (W przypadku obwodu równoległego zachodzą podobne zjawiska, określane odpowiednio jako: konduktancja G (odpowiednik rezystancji), susceptancja B (reaktancja), admitancja Y (impedancja) oraz rezonans prądów.)

Przy wysokich częstotliwościach prądu przemiennego występuje zjawisko naskórkowości polegające na wzroście pozornej oporności przewodnika. Dlatego też do przesyłu wysokich częstotliwości stosuje się przewody od jak najmniejszej grubości lub też kilka/kilkadziesiąt takich przewodów splecionych razem.