Podróż "Wędrowca do Świtu"

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Podróż "Wędrowca do Świtu" (oryg. The Voyage of the Dawn Treader) - trzeci tom z cyklu Opowieści z Narnii autorstwa brytyjskiego pisarza C. S. Lewisa, opublikowany w 1952.

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Trzeci tom cyklu Opowieści z Narnii. Łucja, Edmund oraz ich nieznośny kuzyn Eustachy za pomocą magicznego obrazu przenoszą się na pokład "Wędrowca do Świtu", gdzie ponownie spotykają młodego księcia Narnii - Kaspiana. Muszą pomóc mu w próbie odnalezienia dawno zaginionych przyjaciół ojca, baronów narnijskich, który uzurpator Miraz wysłał na morze. W tym celu rozpoczynają pełną przygód podróż aż na "ostateczny wschód". Po drodze kolejno odwiedzają: Samotne Wyspy, na których Kaspian detronizuje Gubernatora Gumpasa i znosi niewolnictwo; Smoczą Wyspę, na której w tajemniczych okolicznościach jeden z członków załogi zostaje przemieniony w smoka, a następnie odczarowany; Spaloną Wyspę; Wyspę Złotej, lub też Smiertelnej Wody, na której mieści się jezioro o magicznych właściwościach; Wyspę Głosów, lub też Łachonogów, zamieszkaną przez tajemniczego czarodzieja Koriakina i jego niezwykłych, nieco zwariowanych poddanych; Ciemną Wyspę, na której spełniają się najgorsze sny, aż w końcu docierają do Wyspy Ramandu, początku Końca Świata. Dalej jest już tylko coraz jaśniej i bliżej krainy Aslana...