PBX

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

PBX (ang. Private Branch Exchange) to centrala telefoniczna będąca własnością i zarządzana przez użytkownika, zwykle przedsiębiorstwo lub instytucję, tworząca wewnętrzną sieć telefoniczną przedsiębiorstwa i połączona najczęściej kilkoma liniami z centralą operatora telekomunikacyjnego. Centrala PBX umożliwia zatrzymanie w sieci telefonicznej przedsiębiorstwa wewnętrznych rozmów pracowników przedsiębiorstwa, a jednocześnie obsługę normalnego ruchu telefonicznego, tj. rozmów przychodzących z zewnątrz przedsiębiorstwa i rozmów wychodzących na zewnątrz.

Centrale PBX używane są w przedsiębiorstwach (instytucjach) zatrudniających większą liczbę osób, w których znaczna część rozmów telefonicznych to rozmowy wewnętrzne między pracownikami przedsiębiorstwa.

Zastosowanie centrali pozwala znacznie zaoszczędzć ilość linie telefoniczych i co za tym idzie koszty, obecnie centrale PBX są zastępowane przez centrale IP ( nie wymagają linii telefonicznych tylko szerokopasmowe łącza internetowe) rozmowy wychodzące są prowadzone poprzez VOIP, co wydatnie obniża koszty.

[edytuj] Historia

Pierwotnie stosowane centrale telefoniczne obsługiwane ręcznie (pracownicy centrali zestawiali połączenia wtykając kable w odpowiednie gniazda centrali) określane były jako PMBX (ang. Private Manual Branch Exchange). Ręczne centrale zostały stopniowo zastąpione centralami elektromechanicznymi, a następnie elektronicznymi centralą PABX (ang. Private Automatic Branch Exchange). Dziś centrale PMBX są rzadko spotykane. Nazwa PABX jest używana wymiennie z PBX.