Paweł Rzewuski
Z Wikipedii
Paweł Rzewuski (ur. 14 stycznia 1804 - zm. 23 października 1892 w Krakowie) - sufragan warszawski.
Kształcił sie w Białej Podlaskiej i w Warszawie, gdzie w 1827 otrzymał święcenia kapłańskiej.
Był wikariuszem parafii św. Aleksandra w Warszawie, profesorem i wicerektorem seminarium oraz katechetą i profesorem Akademii Duchownej w Warszawie. Został kanonikiem, oficjałem i wikariuszem generalnym warszawskim. 16 marca 1863 papież Pius IX mianował go biskupem tytularnym Prusa i sufraganem warszawskim. Sakry biskupiej jednak nie przyjął z powodu sprzeciwu władz rosyjskich. Następnie jako wikariusz generalny (w latach 1863 - 1865) zarządzał archidiecezją warszawską po deportacji przez Rosjan metropolity Felińskiego. W 1865 on sam - za obronę praw Kościoła - został wywieziony przez Rosjan do Austrachania, gdzie przebywał do 1886. Po uwolnieniu zamieszkał w krakowskim klasztorze zmartwychwstańców.
Paweł Rzewuski był autorem wielu publikacji teologicznych.
Źródło: Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 8321113117, Warszawa 2000.
