Państwo archipelagowe
Z Wikipedii
Państwo archipelagowe - w prawie międzynarodowym jest to kategoria państwa wprowadzona przez Konwencję o prawie morza z Montego Bay, 1982.
Państwem archipelagowym może być na podstawie jednostronnej deklaracji jedynie państwo, które spełnia następujące przesłanki:
- położone jest w całości na wyspach co najmniej jednego archipelagu, a więc grupie wysp nie różniących się między sobą w sposób zasadniczy wielkością czy pochodzeniem geologicznym, tworzących całość geograficzną, polityczną, oraz gospodarczą (art. 46)
- stosunek powierzchni wód archipelagowych do terytorium lądowego nie jest większy niż 9:1 (art. 47.1)
- odległość między wyspami nie przekracza 100 mil morskich, a wyjątkowo zaś - 125 mil (art. 47.2)
Korzyści wynikające ze statusu państwa archipelagowego polegają na:
- możliwości rozciągnięcia suwerenności nad dużo szerszym akwenem, niż w ramach tradycyjnego reżimu morza terytorialnego - państwa archipelagowe grodzą spore fragmenty oceanu pomiędzy wyspami zamiast kreślić 12-milowe okręgi wokół każdej z wysp
- zakresie uprawnień przysługujących państwu na jego wodach archipelagowych - sytuują się one pomiędzy statusem wód wewnętrznych a statusem morza terytorialnego; państwo archipelagowe posiada pełną suwerenność nad zasobami naturalnymi tych wód, oraz sprawuje jurysdykcję nad przebywającymi tam statkami.
Pozostałym państwom przysługuje niezawieszalne prawo przejścia morskim szlakiem archipelagowym, które rozciąga się także na statki powietrzne, a okrętom podwodnym pozwala na poruszanie się w zanurzeniu. Poza morskimi szlakami archipelagowymi natomiast, statki korzystają z prawa nieszkodliwego przepływu (tak jak na morzu terytorialnym - a więc bez powyższych zastrzeżeń).
