Pałka policyjna
Z Wikipedii
Pałka policyjna - podłużny owalny przedmiot (o typowym rozmarze: długość ok. 60 cm, średnica ok. 3 cm), zwykle wykonany z elastycznego materiału z rękojeścią, używany przez służby policyjne do obrony lub ataku. Pałka policyjna jest jedną z najprostszych broni i wywodzi swój "rodowód" od zwykłego drewnianego kija. Można ją uznać za nieinwazyjną, ręczną broń białą. Jest to jeden ze środków przymusu bezpośredniego.
Stosowana w wielu krajach przez policję, straż miejską, żandarmerię i inne służby porządkowe.
W Polsce i wielu innych krajach jest to podstawowe wyposażenie szeregowego policjanta pełniącego służbę na patrolu.
Podstawowym celem przy użyciu tego typu broni jest zastosowanie przymusu bezpośredniego wobec osób, które są agresywne i nie reagują na polecenia służb porządkowych. Stosowana także (razem z tarczą policyjną) w celu rozproszenia nielegalnych demonstracji i wystąpień masowych, zwłaszcza w czasach niepokojów społecznych. Fechtunek pałką i prawidłowe jej użycie jest jednym z przedmiotów nauki w szkołach policyjnych.
Stosuje się ją do uderzeń w najbardziej umięśnione partie ciała, które jest trudno w trwały sposób uszkodzić, ale uderzenia po nich są bolesne (głównie od pasa w dół). Pałka policyjna może służyć także do pchnięć, duszenia i bloków.
O konkretnej potrzebie użycia pałki policyjnej, w zdarzeniach nagłych, decyduje osobiście przedstawiciel sił porządkowych. W innych przypadkach decydują o tym jego przełożeni.
Odmianą pałki policyjnej (posiadającą dodatkowy element poprzeczny) jest tonfa.
[edytuj] Zobacz także:
- policja
- kij
- kij bojowy
- tonfa
- kajdanki
- tarcza policyjna
- broń biała
- maczuga
- nunchaku
- cep bojowy
- kamizelka kuloodporna
- kaftan bezpieczeństwa
[edytuj] Linki zewnętrzne:
- Strona poświęcona historii ZOMO i Policji - wiele informacji i zdjęć dotyczących ich wyposażenia i działania, można m.in. obejrzeć różne rodzaje pałek policyjnych i funkcjonariuszy nimi się posługujących w czasie akcji prewencyjnych
