Oznakowanie więźniów nazistowskich obozów
Z Wikipedii
W nazistowskich obozach koncentracyjnych, takich jak Auschwitz-Birkenau stosowano system oznaczania zarejestrowanych więźniów. Otrzymywali oni numery, które w niektórych obozach były indywidualne, a w innych przypisywane pośmiertnie innym więźniom. Ponadto stosowano rozmaite sposoby oznakowania na ubiorach (głównie obozowych pasiakach, najczęściej tzw. winklami - wprowadzonymi w KL Dachau).
W Auschwitz-Birkenau oznakowania były następujące:
- czerwony trójkąt: więźniowie polityczni, w tym duchowni
- zielony trójkąt: zawodowi przestępcy kryminalni – przeważnie osadzeni w obozach Niemcy
- czarny trójkąt: tak zwani więźniowie "aspołeczni" (było to pojęcie mało precyzyjne, oznaczano tak m.in. prostytutki, kobiety, które dokonały aborcji, lesbijki, a także Cyganów (Romów), osoby, którzy przed zatrzymaniem służyli w Wermachcie).
- fioletowy trójkąt: Badacze Pisma Świętego (Świadkowie Jehowy)
- różowy trójkąt: homoseksualiści - mężczyźni
- żółty trójkąt: Żydzi (nosili oni dodatkowy trójkąt taki jak jeden z powyższych, co tworzyło kształt sześcioramiennej gwiazdy Dawida)
- literowe oznaczenie narodowości więźnia na trójkącie: (oprócz Żydów i Niemców), na przykład P, czyli Pole – Polak
- litera E zamiast trójkąta: tzw. więźniowie wychowawczy, kierowani do wychowawczych obozów pracy, a faktycznie do najcięższych prac towarzyszących głodowym racjom żywnościowym
- pasy na zachowanych mundurach oraz literowy skrót SU: jeńcy radzieccy
- kółko czarnego płótna na bluzie pasiaka: dodatkowe oznaczenie więźnia skierowanego do karnej kompanii
- kółko czerwonego płótna na bluzie pasiaka i litery IL: dodatkowe oznaczenie więźnia niebezpiecznego i podejrzanego o organizowanie ucieczki.
Tatuowanie więźniów wprowadzono w Auschwitz w 1942 r., po raz pierwszy stosując go wobec grupy 10 000 jeńcow radzieckich, którym wytatuowano numery ewidencyjne na piersiach (zamiast wydania im jenieckiego "nieśmiertelnika"). Wkrótce system tatuowania numerów ewidencyjnych wprowadzono w odniesieniu do pozostałych więźniów. Tatuaże z numerami nanoszono u osób dorosłych na wewnętrznej stronie przedramienia, natomiast u dzieci, zarówno narodzonych w obozie jak i przybyłych z matkami - na udzie.
Zobacz też: Obozy niemieckie 1933-1945
