Osman I
Z Wikipedii
Osman I (osm. ُثمَان ʿUthmān; ur. 1258, zm. 1324 lub 1326) - władca turecki, założyciel Imperium Osmańskiego i dynastii osmańskiej.
Według źródeł był synem Ertogrula, po którym odziedziczył tytuł beja okręgu Sukut w północno-zachodniej Anatolii. W w 1281 r. objął władzę nad osiedlonymi tam plemionami. Początkowo wasal Seldżuków prowadził walki obronne przeciwko Bizantyjczykom, z czasem jednak uniezależnił się. W 1299 r. przyjął tytuł sułtana, podbił ziemie sąsiednich plemion wraz z miastem Eskişehir w latach 1301-1303. Prowadząc agresywną politykę podbojów szybko powiększał obszar swojego państwa.
Wraz ze słabnięciem Cesarstwa Bizantyjskiego rosło w siłę państwo Osmanów. W 1326 r. Osman zdobył Bursę i Niceę (dziś Iznik), wkrótce potem zmarł. Data śmierci sułtana nie jest znana, dlatego czasem zdobycie Bursy i Nicei przypisuje się Orhanowi.
Od swych następców Osman I otrzymał przydomek ghazi, tj. 'walczący za wiarę'.
