Orda Tamerlana
Z Wikipedii
Orda Temerlana - ostatnia wielka orda mongolska, powstała w 1370 roku na terenie obecnej Turkmenii, założona i długo dowodzona przez Tamerlana. Orda ta istniała do roku ok. 1449, kiedy to uległa rozpadowi na wiele małych ord.
Orda ta podbiła zachodnią i centralną część Wielkiego Stepu a następnie zaatakowała wszystkie ościenne państwa, opanowywując przejściowo cały Bliski Wschód i północne Indie. Orda ta uległa szybkiemu rozpadowi po śmierci jej założyciela Tamerlana, pozostawiając na całe stulecie zdewastowane i skłócone państewka muzumałmańskie, które udało się scalić dopiero Imperium Osmańskiemu.
Orda ta dysponowała największą i najlepiej uzbrojoną armią, jaka kiedykolwiek działała na Wielkim Stepie, liczącą ok 150 000 żołnierzy, z czego niemal połowa stanowiła ciężkozbrojna konnica i która posiadała też liczne jednostki piesze i inżynieryjne służące głównie do oblegania miast i warowni.
Struktura i sposób zarządzania tą ordą był zbliżony do Wielkiej Ordy Czyngis Chana. Jednak znacznie większa część jej armii była opłacana żołdem i nie było to już armia czysto-mongolska, lecz posiadała też liczne jednostki tureckie. Inna różnica to fakt, że Tamerlan był głęboko wierzącym muzułmaninem, bardzo przywiązanym do swojej stolicy Samarkandy, której ufundował szereg meczetów i medresów. Nie przeszkodziło mu to jednak w niszczeniu innych państw muzułmańskich łącznie z bezczeszczeniem meczetów o kluczowym dla muzułman znaczeniu. Większość jego wojsk również wyznawała islam, choć wiara zwykłych nomadów mongolskich była zawsze bardzo powierzchowna.
Większe zmiany zaszły natomiast w stylu walki preferowanego przez armię Tamerlana. Nie unikała ona już walnych bitew i posiadała w swoim składzie także doborowe jednostki i machiny oblężnicze, które umożliwiały jej szybkie zdobywanie nawet potężnych warowni. Armia Tamerlana nie była też już taką szarą masą jak oddziały Wielkiej Ordy, leczy starała się raczej wyglądać imponująco przyozdabiając się w bardzo kolorowe dodatki do koni i zbroi.
Tamerlan stosował jednak nadal zasadę propagandy terroru, działalności wywiadowczo-dywersyjnej i szantażu politycznego, stosowanego już przez Wielką Ordę, tyle że jego działania w tym zakresie były prowadzone z jeszcze większym rozmachem i okrucieństwem.
Słabością jego ordy, która się szybko zemściła, był zupełny brak struktur politycznych. Cała władza była zgromadzona wyłącznie w rękach Tamerlana a jej sprawowanie opierało się wyłącznie na jego osobistym autorytecie. Nic więc dziwnego, że mimo wielu sukcesów i braku jakichkolwiek poważniejszych porażek, orda ta rozleciała się niby domek z kart, zaraz po jego śmierci.
[edytuj] Krótka historia Ordy Tamerlana
- 1359 - Tugłuk, pra, pra wnuk Temudżyna jednoczy, wcześniej ciągle ze sobą walczące ordy turkmeńską i kipczacką. Tamerlan jest w tym czasie dowódcą jednego z tumenów.
- 1365 - Tamerlan awansuje w ordzie Tugłuka, stając się chanem dawnej ordy kipczackiej
- 1370 - Tamerlan organizuje niespodziewany rajd na auł Tugłuka i go zabija. Staje się chanem jego dawnej ordy. Przeprowadza gruntowne reformy, tworząc początki oddziałów pieszych i ciężkozbrojnej konnicy.
- 1371 - Podbicie plemienia Uzbeków
- 1378 - Podbicie Chorezmu i całego Kaukazu
- 1389 - Wojna ze Złotą Ordą, zajęcie jej stolicy Samary i zwasalizowanie całej ordy.
- 1392-97 - Atak na odrodzoną, seldżucką Persję.
- 1398-99 - Atak na północne Indie
- 1400 - Początek wyprawy na Bliski Wschód - rozbicie państwa mameluków i zajęcie Syrii i Palestyny. Kompletne zniszczenie Damaszku.
- 1402 - Zniszczenie azjatyckiej części Sułtanatu Osmańskiego. Zniszczenie Ankary i Bursy. Turcy osmańscy uciekają do Europy.
- 1405 - Wielka wyprawa na Chiny. Na granicy Chin 70. letni Tamerlan umiera i wyprawa zawraca do Samarkandy.
- 1405-1430 - Walki wewnętrzne synów Tamerlana o sukcesję po nim.
- 1430 - Szkaruk, najmłodszy i ostatni żywy syn Tamerlana scala ponownie ordę.
- 1449 - Śmierć Szkaruka i ostateczny rozpad Ordy.
