Ogród zoologiczny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Żyrafy w Taronga Zoo (Sydney)

Szympans w warszawskim zoo

Nosorożec indyjski w zoo w Kolonii

Ogród zoologiczny – teren zagospodarowany, zazwyczaj o charakterze parkowym, z rozmieszczonymi na nim urządzeniami, budowlami oraz wybiegami i klatkami, w których hodowane i wystawiane na widok publiczny są zwierzęta z różnych rejonów świata. Ogród zoologiczny ma pełnić przede wszystkim rolę edukacyjną i rekreacyjną, jednakże nowoczesne placówki tego typu zazwyczaj mają też bazę naukową potrzebną do systematycznych badań nad hodowanymi gatunkami. Ogrody zoologiczne mogą odgrywać pewną rolę w zachowaniu gatunków, które wyginęły w warunkach naturalnych lub są na granicy wyginięcia, przykładem może być proces przywracania przyrodzie żubra, konia Przewalskiego czy jelenia milu.

Kotlina dinozaurów – Śląski Ogród Zoologiczny w Chorzowie

[edytuj] Historia ogrodów zoologicznych

Ogrody zoologiczne mają długą historię, sięgającą starożytności. Już 2000 lat p.n.e. znane były w Chinach, Egipcie i Asyrii, stanowiąc zwykle rozrywkę i obiekt dumy władców, podobnie zresztą jak w wiekach średnich i późniejszych. Taki zwierzyniec miał też w Polsce król Jan III Sobieski. Usytuowany był w Wilanowie i trzymano w nim wiele gatunków egzotycznych.

Menażerie czy objazdowe zwierzyńce organizowano też w celach zarobkowych; zwierzęta wożono i pokazywano zwykle tak długo, aż padały z przemęczenia i złych warunków w ciasnych klatkach.

W wieku XIX powstało w Warszawie kilka prywatnych zwierzyńców, ale przestawały istnieć po "wyczerpaniu" zasobów, czyli po śmierci najbardziej atrakcyjnych okazów.

Pierwszym nowożytnym ogrodem zoologicznym o charakterze edukacyjnym był ogród zoologiczny otwarty w 1726 roku przy paryskim ogrodzie botanicznym (Jardin de Plantes). Sukces tego przedsięwzięcia sprawił, że ogrody zoologiczne miały wkrótce również inne duże miasta:

Początkowo, zgodnie z doświadczeniami objazdowych menażerii, zwierzęta trzymano w ciasnych klatkach, co bardzo odbijało się na ich zdrowiu i możliwościach rozrodu. Z czasem dyrektorzy ogrodów zoologicznych zdali sobie sprawę, że jednym z warunków sukcesu hodowlanego jest zapewnienie zwierzętom lepszych warunków: większych wybiegów i możliwości "ukrycia" przed oczami zwiedzających.

W Polsce jednym z pierwszych zwierzyńców z prawdziwego zdarzenia był prywatny zwierzyniec S.K. Pietruskiego otwarty w 1833 roku w Podhorodcach. Najstarszym polskim ogrodem zoologicznym, nie licząc przejętego dopiero w 1945 Ogrodu Zoologicznego we Wrocławiu założonego w 1865, jest założony w 1874 (formalnie zarejestrowany w 1875) Ogród Zoologiczny w Poznaniu. Ogród w Gdańsku-Oliwie jest największą placówką tego typu w kraju. Zajmuje powierzchnię 136 ha. Drugi pod względem wielkości ogród zoologiczny w Poznaniu (nowy), zajmuje powierzchnię 117 ha. Ideę ochrony gatunków poprzez działalność ogrodów zoologicznych na terenie Polski propagowali po II wojnie światowej Hanna i Antoni Gucwińscy, byli dyrektorzy wrocławskiego zoo, którzy na antenie telewizji polskiej prowadzili popularny program Z kamerą wśród zwierząt.