Obuwie
Z Wikipedii
Obuwie to część ubioru człowieka, zakładana na stopy, jako najbardziej zewnętrzna warstwa okrycia, mająca bezpośredni kontakt z podłożem.
Nazwa ta obejmuje wiele różnych rodzajów okryć, takich jak między innymi:
Przeznaczeniem obuwia jest ochrona stóp przed urazami ze strony podłoża i zapewnienie komfortu podczas chodzenia. W zależności od typu, obuwie pełni najczęściej dodatkowe funkcje, takie jak zabezpieczenie przed zimnem i wodą, zapewnienie odpowiedniej przyczepności na śliskich powierzchniach, ochrona przed substancjami szkodliwymi i inne. Ważną rolą obuwia, czasami wręcz dominującą, jest uzyskanie odpowiedniego efektu estetycznego w połączeniu z całym ubiorem.
[edytuj] Historia obuwia
Znane są malowidła naścienne w świątyniach egipskich świadczące o tym, że już 1500 lat p.n.e. noszono obuwie. Były to zazwyczaj sandały wykonywane z papirusu lub rzadziej skóry. W starożytnej Grecji używane były sandały o podeszwach z grubej skóry, korka lub drewna. U rzymian noszono podobne obuwie oraz obuwie zwane caligae.
W średniowiecznej Europie noszono trzewiki, półbuty, pantofle oraz obuwie wysokie. Z zaczęto stosować elementy ozdobne takie jak ażurowe cholewki, okucia ze złota lub srebra.
Dawne obuwie wykonywane było ręcznie. Wykorzystanie maszyn zapoczątkowało wynalezienie maszyny do zszywania części cholewki w roku 1845. Dalszy postęp w produkcji obuwia związany był z używaniem kołkowarki do łączenia cholewki z podeszwą.
Zobacz też: odzież.
