Obręcz rowerowa
Z Wikipedii
Obręcz rowerowa - to część koła roweru, która znajduje się na jego obwodzie i na którą montuje się dętkę i oponę. Obręcz jest łączona ze środkiem koła poprzez piastę za pomocą szprych.
[edytuj] Konstrukcja
Większość obręczy produkuje się z wcześniej przygotowywanych w hutach profili metalowych (zwykle ze stopów stali lub częściej aluminium), które się tnie, dziurkuje i zagina w okrąg a na koniec łączy za pomocą kleju lub spawu.
Najtańsze obręcze produkuje się z prostych profili w kształcie litery "U", przy czym końce litery "U" są lekko zwijane do środka aby utrzymywały one w miejscu kołnierz opony.
Droższe odmiany są produkowane ze specjalnie projektowanych profili, w których występują dwie, cztery lub nawet pięć komór - czyli wyraźnie oddzielonych od siebie przestrzeni. Takie rozwiązanie poprawia sztywność i wytrzymałość obręczy. Dodatkowo, w obręczach wielokomorowych nie ma ryzyka, że za długa szprycha będzie przebijała dętkę, gdyż między nią i dętką znajduje się dodatkowa warstwa metalu.
W profilu obręczy wierci się otwory, przez które będą przechodziły nyple i szprychy. Otworów tych może być od 28 do 36, przy czym najczęstszą liczbą jest 32 lub 34. W tańszych obręczach otwory te są co najwyżej szlifowane, natomiast w droższych są na nie nabijane pierścienie, zwane "oczkami" lub "kapslami". Pierścienie te znacznie wydłużają czas eksploatacji obręczy, gdyż obręcze zaczynają zwykle pękać właśnie w okolicach otworów. Dodatkowo pierścienie te znacznie ułatwiają centrowanie kół, gdyż łatwiej się w nich obraca nyplami.
W przypadku obręczy do hamulców szczękowych bardzo istotne jest też wykonanie bocznych powierzchni obręczy, które powinny być możliwie jak najbardziej równe i gładkie. W przeciwnym razie hamowanie odbywa się z piskiem i szybkim zużywaniem się klocków hamulcowych. W tanich obręczach powierzchnie boczne są zwykle tylko szlifowane, a i to nie zawsze. W droższych są one często pokrywane warstwą ceramiczną, która spowalnia ścieranie się klocków i samych powierzchni i przy okazji niemal w 100% eliminuje problem piszczenia.
[edytuj] Rodzaje i dobór obręczy
Obręcz trzeba dobrać do swojego stylu jazdy i oczywiście rodzaju roweru.
W sportowych rowerach szosowych, a także w dużym stopniu górskich, tych do zawodów typu Cross Country kluczową sprawą jest masa obręczy. Im mniejsza, tym oczywiście lepiej, lecz niestety wraz ze zmniejszaniem masy obręczy spada także zwykle ich wytrzymałość. Stosuje się tutaj obręcze o jak najcieńszych profilach, zwykle jednokomorowe i oczkowane. Najlżejsze obręcze są tak "wyśrubowane" wytrzymałościowo, że często wytrzymują tylko jedne zawody - za to ich masy schodzą nawet poniżej 300 g. Profile wielu takich obręczy bywają dość głębokie i przypominają często kroplę łzy, której "czubek" jest skierowany do środka koła. Przykład takich obręczy to Mavic X-517 SUP.
W przypadku rowerów górskich z zamontowanymi hamulcami tarczowymi, obręcze nie muszą mieć bocznych, gładkich powierzchni co dodatkowo obniża ich masę, ale za to hamulce tarczowe są cięższe od zwykłych szczękowych.
Na drugim skraju znajdują się szerokie, ciężkie i "toporne", zwykle również wielokomorowe obręcze stosowane w rowerach górskich do zjazdu. Mają one zwykle profile płaskie, niemal kwadratowe i posiadają masy dochodzące do ok. 1 kg.
Taka obręcz nie zniszczy się nawet przy uderzeniu w duży kamień przy prędkości 80 km/h, ale napędzenie jej w jeździe po płaskim terenie jest stosunkowo trudne.
Przykładem takiej obręczy jest np. SunRims Mammoth, AlexRims SupraMT.
Między tymi skrajnościami jest wiele innych konstrukcji, stosowanych w turystyce i jeździe po mieście.
