Nowy karakter polski
Z Wikipedii
Nowy karakter polski – nazwa jednego z pierwszych polskich krojów pisma drukarskiego.
Czcionka ta została zaprojektowana przez Jana Januszowskiego pod koniec XVI w. w Krakowie i przygotowana tamże dla jego drukarni w giserni Konrada Forstera. Krój tej czcionki był propozycją stworzenia pisma drukowanego specjalnie dla języka polskiego, którego pisownia w tamtych czasach przechodziła dopiero fazę ujednolicenia. O tym, że propozycja ta była próbą udaną, świadczy fakt, iż do dziś jest to czytelny krój pisma. Czcionka była inspirowana odręcznym pismem autora, posiada ligatury, a stworzona została w dwóch odmianach: prostej i pochyłej.
Przed Januszowskim pionierami polskiego liternictwa w druku byli Florian Ungler i Hieronim Wietor.
Po raz pierwszy użyto tej czcionki w Drukarni Łazarzowej, której właścicielem był Januszowski, do złożenia w 1594 r. trzech wspólnie wydrukowanych traktatów o ortografii polskiej autorstwa: Łukasza Górnickiego, Jana Kochanowskiego i samego Januszowskiego pod tytułem właśnie "Nowy karakter polski". Niestety z powodów finansowych Januszowski rzadko korzystał z tej czcionki i raczej w krótkich tekstach.
Krój został także zwektoryzowany do postaci fontu przez Artura Frankowskiego w 1995 r. i nosi nazwę FA Karakter (więcej informacji: http://free.art.pl/magdart/).
