Notacja Denavita-Hartenberga
Z Wikipedii
Notacja Denavita-Hartenberga wprowadzona została do robotyki w celu uproszczenia opisu "mechanicznych ramion". W uproszczeniu przedstawia ona sposób na przejście od początku do końca układu połączonych ze sobą obiektów (które mogą być liniami prostymi, prostopadłościanami, itp.)
Przykład:
Na rysunku przedstawione zostało podwójne wahadło. Notacja Denavita-Hartenberga pozwala opisać sposób przemieszczenia się z punktu zaczepienia pierwszego wahadła (punktu 0), do punktu zaczepienia drugiego ramienia (punktu 1). W notacji Denavita-Hartenberga przedstawia się to jako:
- RotZ(q1)TrX(l1)RotZ(q2)TrX(l2),
gdzie:
- RotZ oraz TrX są symbolami macierzy transformacji elementarnych,
- q1,q2 określają kąt o jaki obrócone są wahadła,
- l1,l2 są długością wahadeł.
Notacja ta pozwala za pomocą macierzy przedstawić algorytm przemieszczenia, umożliwiający wyznaczenie zależności położenia punktu końcowego od położenia punktów pośrednich.
W robotyce jednym ze sposobów wyznaczenia położenia poszczególnych ogniw manipulatora jest użycie notacji Denavita-Hartenberga (D-H). Metoda ta jest bardzo prosta w zastosowaniu oraz w implementacji w programie komputerowym i pozwala opisać prawie każdy otwarty łańcuch kinematyczny. W celu zastosowania tej metody na początku wyznacza się macierze przejścia pomiędzy kolejnymi elementami łańcucha. W ogólności pojedyncza macierz transformacji z układu Ai − 1 w Ai przedstawiona jest jako
gdzie:
- ai,di,αi - parametry geometryczne
- θi = qi - zmienna przegubowa
dla przegubu obrotowego, oraz
- θi,di,αi - parametry geometryczne
- ai = qi - zmienna przegubowa
dla przegubu przesuwnego. Symbole RotZ, TranZ, TranX oraz RotX oznaczają elementarne macierze transformacji.
Złożenie transformacji dla całego łańcucha kinematycznego pozwala wyznaczyć odwzorowanie K:
gdzie:
- to symbol przestrzeni współrzędnych wewnętrznych,
- q to wektor współrzędnych wewnętrznych,
- to symbol specjalnej grupy euklidesowej.
Kinematyka manipulatora ma postać ,
gdzie wektor T(q) określa położenie efektora wyrażone w bazowym układzie współrzędnych, natomiast macierz R(q) określa jego orientację w przestrzeni również wyrażoną w bazowym układzie współrzędnych.