Niewola babilońska
Z Wikipedii
Niewola babilońska Żydów trwała od 586 do 538 roku p.n.e. W 586 roku p.n.e. wojska babilońskie króla Nabokadnezara II (Nabuchodonozora II) zdobyły Jerozolimę, tłumiąc tym samym powstanie Żydów z Judy przeciwko państwu nowobabilońskiemu. Około 5 tys. Żydów zostało wysiedlonych przez nowobabilońskiego władcę do Babilonii (taką metodę ujarzmiania buntowniczych ludów stosowali wcześniej na masową skalę Asyryjczycy, m.in. w stosunku do Babilończyków i Żydów z Izraela).
Niewola Żydów skończyła się w 538 roku p.n.e., gdy Cyrus II Wielki, król Persów, podbił Babilonię i zgodził się na powrót Żydów do Judy, która stała się autonomiczną prowincją perską - Jehud. Część wysiedlonych nie chciała jednak wracać do swojej ojczyzny i pozostała w Babilonii.
Wyprowadzenie Żydów z Jerozolimy opisane jest między innymi w biblijnej Drugiej Księdze Królewskiej XXV wiersze 1-21(2Krl 25,1-21);(Biblia Tysiąclecia, Poznań-Warszawa 1990).
