Nabój 40 x 47 mm
Z Wikipedii
| 40 x 47 mm | |
| Rodzaj | nabój do granatników |
| Kaliber | 40 mm |
| Średnica | |
| pocisk | 40 mm |
| min. łuski | 40,9 mm |
| max. łuski | 40,9 mm |
| kryzy | 44 mm |
| Długość | |
| łuski | 47 mm |
| naboju | 102,7 mm |
| Masa | |
| naboju | 250 g (NGO-74) |
| pocisku | 193 g (NGO-74) |
| materiału miotajacego | 63 g (NGO-74) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 78 m/s |
40 x 47 mm - polski nabój przeznaczony do zasilania granatników wz. 74 i wz. 83.
W 1968 roku rozpoczęto w Polsce program Pallad którego celem miało być opracowanie granatnika podlufowego. Jednocześnie rozpoczęto prace nad amunicją do nowej broni. Pracami kierował doc. dr inż. Józef Brodacki. Polski nabój był wzorowany na amerykańskim M381 (kalibru 40 x 46 mm SR). Podobnie jak w naboju amerykańskim zastosowano dwukomorowy układ miotający.
Nowy nabój został przyjęty do uzbrojenia jednocześnie z granatnikiem podlufowym wz. 74. Później był używany razem z granatnikiem pistoletowym wz. 83. W połowie lat 80. powstał granatnik automatyczny Pallad M zasilany amunicją 40 x 47 mm, ale nie był on produkowany seryjnie.
Nabój 40 x 47 mm nie był używany poza Wojskiem Polskim.
[edytuj] Wersje
- NGO-74 - granat odłamkowo-burzący zawierający 33,5 g materiału wybuchowego i wkładkę odłamkową. Jest to jedyny typ naboju 40 x 47 z granatem bojowym. Poważnymi wadami NGO-74 jest duży zasięg powstałych po wybuchu odłamków (sięga on 200 m i zmusza do prowadzenia ognia z stanowisk ukrytych) i duża ilość niewybuchów.
- NGC-74 - granat ćwiczebny. W momencie upadku następuje wybuch umieszczonego w granacie ładunku dymno-błyskowego.
- NGB-74 - granat balistyczny (o masie i rozmiarach identycznych jak NGO-74, ale pozbawiony ładunku wybuchowego).
[edytuj] Bibliografia
Zbigniew Gwóźdź, 40 mm x 47, Komandos 5/97. ISSN 0867-86-69
