Mleko sojowe
Z Wikipedii
Mleko sojowe - tradycyjny chiński napój otrzymywany poprzez namaczenie w wodzie ziaren soi, popularny szczególnie na południu Chin i w kuchni kantońskiej. Z Chin mleko sojowe trafiło także do innych krajów Dalekiego Wschodu.
Za wynalazcę mleka sojowego jest uważany Liu An, który miał technikę jego produkcji opracować w 164 r. n.e., za panowania dynastii Han. Liu An miał także odkryć, że mleko sojowe poddaje się koagulacji i tym samym wynalazł twarożek sojowy (tofu).
Mleko sojowe zawiera podobną ilość protein, co mleko krowie - ok. 3,5 proc., a także 2 proc. tłuszczu, 2,9 proc. węglowodanów.
Po chińsku mleko sojowe nazywa się dòujiāng (豆漿; dosł. "płyn sojowy"), aczkolwiek nazwa dòunǎi (豆奶; lit. "mleko sojowe") jest również spotykana. Nazwa japońska to tounyū (豆乳).
[edytuj] Przygotowanie
Ziarna soii lub mąkę sojową moczy się w wodzie przez co najmniej trzy godziny (im woda chłodniejsza, tym proces musi trwać dłużej) w proporcjach wagowych 10:1 (woda:soja). Po namoczeniu ziarna uciera się razem z wodą, aby mleko uzyskało odpowiednią gęstość. W tradycji chińskiej uzyskany płyn filtruje się i gotuje przez 15-20 minut, aby poprawić jego wartości odżywcze i zabić ewentualne zarazki. W tradycji japońskiej filtracja następuje dopiero po wygotowaniu, przez co chińskie tofu jest nieco cieńsze do japońskiego. Żeby powstrzymać płyn z roztartymi ziarnami od pienienia się, w kuchni japońskiej dodaje się do mleka substancje, które ograniczają powstawanie piany podczas gotowania.
