Mirosława Litmanowicz
Z Wikipedii
Mirosława Litmanowicz (z domu Kałęcka, ur. 6 września 1928 roku) - polska szachistka, mistrzyni międzynarodowa od roku 1967.
Od połowy lat 50. do początku 70. należała do ścisłej czołówki polskich szachistek. Pierwszy start w finale mistrzostw Polski kobiet zanotowała w roku 1951 w Częstochowie. Do roku 1972 w finałowych turniejach wystąpiła 16 razy, łącznie zdobywając 8 medali: 1 złoty (1968), 5 srebrnych (1957, 1958, 1964, 1969 i 1972) oraz 2 brązowe (1961 i 1967). W latach 1957-1972 pięciokrotnie reprezentowała Polskę na szachowych olimpiadach, łącznie zdobywając 24,5 pkt w 45 partiach. Wystąpiła na wielu międzynarodowych turniejach, najlepsze rezultaty uzyskując w Bled (I miejsce, 1957), Portoroż (I-II, 1958), Wiedniu (II, 1960), Piotrkowie Trybunalskim (II, 1966 i I-II, 1969), Halle (II, 1969) oraz w Emmen (I-II, 1970). Czterokrotnie wystąpiła również na turniejach strefowych (eliminacji do mistrzostw świata).
Po zakończeniu czynnej kariery zawodniczej poświęciła się pracy literackiej. Spośród jej książek najbardziej znane są Szachy. Podręcznik dla dzieci. (3 tomy, Warszawa 1984), Szachy. Podręcznik dla młodzieży. (Warszawa 1981) oraz pozycje poświęcone debiutom oraz grze końcowej.
Notowania na liście rankingowej FIDE w październiku 2006 roku:
- Ranking - 2140
- Miejsce na liście krajowej - nieklasyfikowana (nieaktywna)
