Mikołaj Repnin
Z Wikipedii
Do weryfikacji: pozamałżeńskie pochodzenie Czartoryskiego
Zajrzyj również na stronę dyskusji.
Nikolaj Wasiliewicz Repnin (ros. Николай Васильевич Репнин) (ur. 22 marca 1734 - zm. 24 maja 1801).
Książę rosyjski, generał-feldmarszałek i dyplomata z rodziny Repninów. Od 1762 r. poseł w Prusach, w latach 1764-1768 rosyjski poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Warszawie i w tym czasie sprawujący faktyczną władzę nad Rzeczpospolitą jako bezpośredni wykonawca woli Katarzyny II.
Wziął udział w wojnie siedmioletniej. W 1762 został mianowany generał-lejtnantem wojsk rosyjskich. W tym roku jako poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny rozpoczął rokowania z królem Prus Fryderykiem II. W Przeciwnik reform podejmowanych przez obóz królewski, występował przed magnatami i szlachtą jako obrońca wolności. Zyskał przez to wsparcie szlachty w działaniach mających na celu utrudnianie i blokowanie reform podejmowanych przez Stanisława Augusta Poniatowskiego i stronnictwo Czartoryskich. Na sejmie 1766 uniemożliwił ograniczenie liberum veto i przyczynił się do rozwiązania, trwającej od 1764, konfederacji generalnej.
Repnin otrzymał od Katarzyny II specjalne zadanie: miał skłonić posłów, przy pomocy groźby lub obietnicy urzędów bądź jurgieltu (stałej pensji od dworu rosyjskiego), by uchwalili traktat gwarancyjny z Rosją. Ten traktat oznaczał praktycznie koniec suwerenności Rzeczypospolitej. Pod pozorem obrony dysydentów wprowadził do Polski wojska carskie. Inicjator konfederacji innowierczych słuckiej i toruńskiej, później katolickiej konfederacji radomskiej (1767). W obliczu oporu części szlachty, Repnin ułożył nowy plan. Traktat gwarancyjny przegłosuje nie cały Sejm, lecz jego delegaci. Wybrał zdrajców, którzy za rosyjskie pieniądze i za urzędy przyjęli traktat. Posłów i senatorów, którzy najgoręcej protestowali, dotkliwie karano. Wojska rosyjskie plądrowały ich majątki lub je bezprawnie rekwirowały. Na t.zw. Sejmie Repninowskim 1767-1768 sterroryzowanym uprowadzeniem przez rosyjskiego posła z Polski przywódców konfederacji radomskiej: biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka, biskupa kijowskiego Józefa Andrzeja Załuskiego, hetmana polnego koronnego Wacława Rzewuskiego i jego syna Seweryna Rzewuskiego (przebywali w Kałudze przez 5 lat) - doprowadził do przegłosowania traktatu (pod pozorem równouprawnienia dysydentów).
Zdymisjonowany w związku z zawiązaniem konfederacji barskiej (1768-1772), przekreślającej jego plan bezkrwawego opanowania Polski przez Rosję.
Uczestnik wojny rosyjsko-tureckiej w latach 1768-1774 i 1787-1791. W okresie 1775-1776 ambasador w Turcji. W 1793 generał-gubernator w Rydze.
Po wybuchu powstania kościuszkowskiego w 1794 był naczelnym dowódcą wojsk rosyjskich walczących z powstańcami, faktycznie dowodził jedynie rosyjską armią na Litwie.
W latach 1795-1797 był generał-gubernatorem ziem litewskich wcielonych w wyniku III rozbioru do Rosji.
[edytuj] Ciekawostka
Waldemar Łysiak w powieści historycznej Milczące psy opisuje związek Mikołaja Repnina z Izabelą Czartoryską, którego owocem miały być narodziny Adama Jerzego Czartoryskiego.
