Michał Płoński
Z Wikipedii
Michał Płoński (1778 w Warszawie - 2 czerwca 1812 w Warszawie), rysownik i grafik polski.
Uczył się rysunku w pracowni ("Malarni") Jana Piotra Norblina. W 18. roku życia wyjechał do Włoch, gdzie zapoznał się z malarstwem europejskim. Po powrocie do kraju tworzył głównie szkice i rysunki - pejzaże, scenki rodzajowe, portrety postaci charakterystycznych. Ponownie wyjechał w 1800, kształcił się w sztuce rytowniczej w Kopenhadze, Amsterdamie i Paryżu. W Paryżu został zatrudniony w Cesarskim Gabinecie Rycin. Jego twórczość z tego okresu obejmuje przede wszystkim akwaforty, będące kopiami dawnych mistrzów. W Amsterdamie wydał Album, gdzie prezentował m.in. reprodukcje Rembrandta.
Przez ostatnie lata cierpiał na chorobę psychiczną. Powrócił do Warszawy, zmarł w szpitalu dla obłąkanych u bonifratrów.
Źródła:
- Stefan Świerzewski, O zbiorach J. I. Kraszewskiego i rysunkach M. Płońskiego, w: Józef Ignacy Kraszewski, Sto diabłów. Mozaika z czasów Sejmu Czteroletniego, Warszawa 1956
