Michał I Rangabe
Z Wikipedii
Michał I Rangabe (w polskich źródłach czasem także jako Michał I Rangabeusz) - cesarz bizantyjski w latach 811 - 813.
Michał był przedstawicielem bizantyjskiej arystokracji. Ożeniony z Prokopią, córką cesarza Nicefora I wszedł w koligacje rodzinne z domem panującym. Później objął funkcję kuropalatesa (majordomusa) w pałacu cesarskim. Ogłosił się cesarzem po usunięciu szwagra, Staurakiosa w październiku 811 r. Wkrótce, w dniu Bożego Narodzenia tego samego roku, Michał ogłosił współwładcą swego syna, Teofilakta.
Popierany przez ortodoksyjną frakcję w kościele Michał skupił się na sprawach wewnętrznych imperium: zwalczał ikonoklastów w północnych i wschodnich częściach państwa, a jednocześnie próbował ułaskawić i przeciągnąć na swoją stronę wszystkich politycznych wrogów swego teścia, Nicefora I.
W 812 r. rozpoczęła się wojna z państwem bułgarskim, której efektem była m.in. utrata Mesembrii, ważnego portu na Morzu Czarnym, a także dużych obszarów w Tracji i Macedonii. Wojska bułgarskie podeszły wówczas pod same mury Konstantynopola. Cesarz ściągnął z Azji Mniejszej posiłki, odparł Bułgarów i ruszył z kontrofensywą. W lutym 813 r. Michał odzyskał Mesembrię, po czym zaczął dążyć do rozstrzygającej bitwy. Odbyła się ona 22 czerwca 813 r. pod Wersinikią, niedaleko Adrianopola i zakończyła kompletną klęską Bizantyjczyków.
W 812 r. Michał I uznał cesarski tytuł Karola Wielkiego.
Po powrocie rozbitej armii do stolicy w armii wybuchł bunt, na czele którego stanął generał Leon. Dowiedziawszy się o tym, Michał abdykował, po czym został zesłany do klasztoru na wyspie Proti (w archipelagu Wysp Książęcych, niedaleko Konstantynopola), gdzie żył do swej śmierci w 845 r.
| Poprzednik Staurakios |
 |
Cesarz bizantyjski 811 - 813 |
|
Następca Leon V Armeńczyk |
