Martina Glagow

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Martina Glagow (ur. 21 września 1979 w Garmisch-Partenkirchen), biatlonistka niemiecka, mistrzyni świata, medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Świata.

Na mistrzostwach świata juniorów w Pokljuce (1999) sięgnęła po trzy złote medale - w sprincie, biegu na dochodzenie oraz sztafecie (z Sabine Flatscher i Simone Denkinger). Już w jednym z pierwszych startów w seniorskiej reprezentacji w Pucharze Świata we włoskiej Anterselvie odniosła zwycięstwo (2000). W tym samym roku debiutowała na mistrzostwach świata w Oslo, zajmując nieco dalsze pozycje (najwyższą - 17. - w biegu na 12,5 km ze startu wspólnego). W sezonie 2000/2001 na stałe weszła do czołówki światowej, sięgając po srebro mistrzostw świata w Pokljuce w biegu ze startu wspólnego, a rywalizację w Pucharze Świata kończąc na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej.

Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 wystąpiła jedynie w biegu indywidualnym na 15 km, zajmując 7. miejsce. Na mistrzostwach świata w Chanty-Mansijsku w 2003 okazała się najskuteczniejszą zawodniczką niemieckiego zespołu kobiecego, sięgając po złoto w biegu na 10 km na dochodzenie (wspólnie z Francuzką Sandrine Bailly) oraz brąz w sztafecie (z Simone Denkinger, Uschi Disl i Kati Wilhelm). Na imprezie tej przypieczętowała swój wielki sukces - jako pierwsza Niemka w historii zdobyła Puchar Świata.

Była również medalistką kolejnych mistrzostw świata, rozegranych w niemieckim Oberhofie w 2004. Zdobyła tam srebro w biegu na 10 km na dochodzenie oraz brązowe medale w biegu sprinterskim (7,5 km) i sztafecie (z Denkinger, Wilhelm i Katrin Apel). Z powodu choroby wycofała się z mistrzostw świata z Hochfilzen w 2005. Starty olimpijskie w Turynie w 2006 rozpoczęła od brązowego medalu w biegu indywidualnym (15 km), za Rosjankami Iszmuratową i Pyliewą. Po dyskwalifikacji tej drugiej Glagow otrzymała ostatecznie srebrny medal. Słabiej wypadła w biegu sprinterskim (17. miejsce), ale w biegu na dochodzenie znacznie awansowała i ukończyła rywalizację na 2. miejscu, za partnerką z reprezentacji Kati Wilhelm. Srebrny medal zdobyła ponadto w składzie sztafety (z Wilhelm, Apel i Henkel), a w biegu ze startu wspólnego uplasowała się tuż za podium (4. miejsce).

Do marca 2006 wygrała dziewięć zawodów Pucharu Świata, uwzględniając tytuł z mistrzostw świata w Chanty-Mansijsku. Jest zaliczana do najlepszych strzelczyń wśród biatlonistek.

Starty olimpijskie:

Salt Lake City 2002 - 7. miejsce (15 km)
Turyn 2006 - 2. miejsce (15 km), 2. miejsce (10 km na dochodzenie), 2. miejsce (sztafeta), 4. miejsce (12,5 km ze startu wspólnego), 17. miejsce (7,5 km)

Medale mistrzostw świata:

Pokljuka 2001 - 2. miejsce (12,5 km ze startu wspólnego)
Chanty-Mansijsk 2003 - 1. miejsce (10 km na dochodzenie), 3. miejsce (sztafeta)
Oberhof 2004 - 2. miejsce (10 km na dochodzenie), 3. miejsce (7,5 km), 3. miejsce (sztafeta)

Zwycięstwa w Pucharze Świata: