Maciej Sieczka
Z Wikipedii
Maciej Gąsienica Sieczka (3 kwietnia 1824 w Zakopanem, zm. 25 września 1897 w Zakopanem) - jeden z najwybitniejszych przewodników tatrzańskich XIX wieku.
Góry poznał dzięki pasji polowania na kozice. Prowadził w Tatry wielu znanych badaczy gór i taterników między innymi: Eugeniusza Janotę, Maksymiliana Nowickiego, ks. Józefa Stolarczyka, Adama Asnyka, Jana Gwalberta Pawlikowskiego, Tytusa i Ludwika Chałubińskich. Prowadząc turystów dokonał wielu wybitnych przejść: jedno z wcześniejszych wejść na Lodowy Szczyt (1870), I wejście na Świnicę (1867), II wejście na Wysoką (1876), I wejście na Mięguszowiecki Szczyt (1877), wejście nową drogą od pn. na Łomnicę (1878), I wejście na Mnicha (1879 lub 1880), I wejście na Jastrzębią Turnię (ok. 1880), II wejście na Durny Szczyt (1881), I wejście na Szatana (ok. 1880). W 1883 poprowadził jako pierwszą Polkę Natalię Janothównę na Gerlach.
W późniejszym latach został strażnikiem chroniącym kozice i świstaki. Brał też udział w budowie szlaków w Tatrach, zakładając klamry na szlakach na Rysy i Wysoką.
Pamięci Macieja Sieczki, Adam Asnyk poświęcił utwór "Maciejowi Sieczce, przewodnikowi w Zakopanem". Od 1961 przełęcze leżące w głównej grani Granatów noszą nazwę: Skrajna, Pośrednia i Zadnia Sieczkowa Przełączka.
Mogiła przewodnika znajduje się na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.
