Lorenzo Langstroth

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

L. L. Langstroth

Lorenzo Lorraine Langstroth (ur. 25 grudnia 1810 w Filadelfii, Pensylwania, zm. 6 października 1895 w Dayton, Ohio) - amerykański badacz życia pszczół, zwany „ojcem amerykańskiego pszczelarstwa“. W roku 1851 skonstruował, a rok później opantentował ul zwany „ulem Langstrotha“, na którym do dzisiaj wzorują się nowoczesne typy uli. Jako pierwszy połączył ideę wyjmowanych ramek od góry z odkryciem, że pszczołom trzeba zostawić określony odstęp między plastrami i "bee space" wynoszącą ok. 8 mm (więcej niż 1/4 cala, ale mniej niż 3/8 cala) między górnymi i bocznymi beleczkami a skrzynią ula. Jego ul zrewolucjonizował pszczelarstwo, umożliwiając łatwiejsze odbieranie pszczołom miodu i łatwiejszy przegląd roju.

Prawidłowy odstęp miedzy plastrami został określony przez Dr Jana Dzierżona. Odległość ta określana jest najłatwiej jako 1 i 1/2 cala od środka górnej beleczki jednej ramki do środka następnej. Wobec tego odległość miedzy plastrami wynosi 1/2 cala tj. 2x najmniejszej "bee space"

"Bee space" jest odległością miedzy ostatnim plastrem a ścianą ula lub bocznymi listewkami ramki a ścianą ula. Ta sama odległość 1/4 do 3/8 cala jest prawidłowa miedzy górną beleczką a pokrywą komory ula. Langstroth patent (5 X 1852) zastrzega sobie prawo do odkrycia i używania tej właśnie wolnej przestrzeni pomiędzy pokrywą komory ula i górnymi beleczkami ramek i na tym poprzestaje. Pojęcie "bee space" zostało wprowadzone później niż w 1852 roku i wymieszało w siebie w złych interpretacjach odległośc miedzyplastrową (1/2 cala), odległośi ramki od korpusu ula (1/4 - 3/8 cala) a nawet odległośc ramki od dan ula, która może być z powodzeniem w granicach od 1/4 do 1 cala.

Prawdą jest że odkrywany od góry ul został upowszechniony przez L.L. Langstroth'a, ale prawidłowe odległości między plastrami i ścianami zostały odkryte przez Jana Dzierżona. Zasada odległość miedzy plastrami po raz pierwszy została opublikowana w 1845. Wymiar średni z 1/4 do 3/8 cala równy około 8 milimetrom został wykorzystany w 1848 do wykonania poziomych rowków w ścianach ula w których przesuwane były snozy (górne beleczki plastrów - później ramek) także przez Dzierżona.

L.L. Langstroth wiedział wszystko o odkryciach Dzierżona z tłumaczenia Jego pracy "Theorie und Praxis, ..." (1848). Samuel Wagner założyciel "American Bee Journal" przetłumaczył to dzieło w 1850 roku i udostępnił Langstroth'owi. Ponad to Wagner prenumerował "Bienen-Zeitung" miesięcznik do którego pisywał ks. Dzierżon. Na marginesie to tłumaczenie "Theorie und Praxis, ..." nigdy nie zostało wydane w druku. W zamian tego Langstroth wydał w 1853 roku swoja pierwszą książkę "Langstroth on the Hive & Honey Bee".

Co najmniej od 1859 roku Wagner i Langstroth komunikowali się listownie z Dzierżonem a to w celu sprowadzenia pszczoły włoskiej do USA. Właśnie w 1859 pierwszy import "Włoszki" do Ameryki miał miejsce z pasieki Dr Dzierżona. Również później, co najmniej do roku 1865, Langstroth kupował matki pszczele od ks. Dzierżona.

Langstroth wyrażał się o Dzierżoniu z najwyższym szacunkiem nazywając go "Wielkim Mistrzem współczesnego pszczelarstwa". "American Bee Journal" najstarszy (od 1861r) istniejący do dziś periodyk pszczelaski, rozpoczyna swoje pierwsze numery od cyklu tłumaczeń "Teoria Dzierżonowska". Można więc powiedzieć że Langstroth jest "ojcem amerykańskiego pszczelarstwa", ale ojcem współczesnego pszczelarstwa jest ks. Jan Dzierżon.