Leszek Grot
Z Wikipedii
Leszek Grot (ur. 18 stycznia 1933 w Puchaczowie) - polski pułkownik, doktor nauk historycznych, specjalista historii wojskowości.
Spis treści |
[edytuj] Młodość
Do czternastego roku życia mieszkał w Puchaczowie koło Łącznej gdzie jego rodzice, Franciszka i Henryk, posiadali gospodarstwo rolne. W 1947 patrol bojowy Wolność i Niepodległość zabił na jego oczach matkę i siostrę (wyrok podziemia wykonany przez pomyłkę na niewłaściwych osobach).
Ojciec skierował go go kompanii małoletnich w Legnicy, jednak wkrótce rozpoczął naukę w Liceum Ekonomicznym w Lublinie. Wkrótce rozpoczął szkolenie w Szkole Oficerów Politycznych w Łodzi. Ukończył ją z wynikiem bardzo dobrym z opinią wybitnie zdolnego i wskazaniem do dalszej edukacji i pracy naukowej.
Od 1952 już jako podporucznik pracował na stanowisku kierownika gabinetu - asystenta w Katedrze Geografii Wojennej Akademii Wojskowo-Politycznej w Warszawie, rozpoczynając jednocześnie kształcenie oraz pracę naukowo-dydaktyczną pod kierunkiem Zygmunta Paruckiego.
[edytuj] Studia
Ukończył studia na Akademii Wojskowo-Politycznej, a następnie historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską i doktorską pisał pod patronatem profesora Henryka Jabłońskiego. Następnie został kolejno: starszym asystentem, adiunktem i docentem w Katedrze Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego, kierowanej przez Emanuela Halicza.
[edytuj] Praca naukowa
Prowadził seminarium magisterskie z zakresu najnowszych dziei Polski Awansował do stopnia podpułkownika. Po 1968 zaczęły być uznawane za zbyt śmiałe. Członek Rady Naukowej Wydziału, kierownik cyklu wydawniczego Z lat wojny i okupacji.
Odsunięty ze społeczności akademickiej przez władze państwowe po tym jak w czasie transmisji telewizyjnej z obrad VI Zjazdu PZPR udał się na przyjęcie towarzyskie do restauracji Pod Skrzydłami.
[edytuj] Wojskowy Instytut Historyczny
Został skierowany do Wojskowego Instytutu Historycznego. Wkrótce objął stanowisko redaktora naczelnego kwartalnika Wojskowego Przeglądu Historycznego. Awansował również na stopień pułkownika.
Podczas pracy Grota w czasopiśmie ukazało się w nim wiele cenionych materiałów, m.in. wspomnienia Mariana Utnika, materiały dotyczące likwidacji Cmentarza Orląt generała Romana Abramowa i Mieczysława Boruty Spiechowicza oraz materiały pułkownika Jana Rzepeckiego dotyczące Biura Informacji i Propagandy.
W 1985 po prawie 10 latach kierowania kwartalnikiem został usunięty z redakcji w wyniku nieporozumień z szefem Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego. Został przeniesiony na stanowisko docenta w Wojskowym Instytucie Historycznym. Przeszedł w stan spoczynku w 1988, po prawie 40 latach służby.
[edytuj] Poglądy
Tak jak jego ojciec, miał lewicowe poglądy. Transformację ustrojową Polski w 1989 uważał za normalną kolej rzeczy. Uważał że w nowym ustroju politycznym lewica nadal ma możliwości rządzenia, pod warunkiem że zostanie przebudowana i się przystosuje do warunków wolnego rynku i demokracji.
[edytuj] Ostatnie lata życia
Wycofał się z dziłalności politycznej i naukowej, gdyż uwazał że zmiany w polskiej lewicy zachodzą zbyt wolno. Jednocześnie pogarszał się jego stan zdrowia. Po kilku latach wrócił do działalności naukowej. Zmarł 25 grudnia 2005 po długich cierpieniach.
Był żonaty, miał córkę Barbarę oraz synów Tomasza i Pawła.
[edytuj] Dorobek naukowy
Napisał kilka książek, kilka artykułów naukowych i publicystycznych. Jest także współautorem dzieł zbiorowych. Wychowawca kilku pokoleń historyków najnowszej historii Polski.
- Witold Biegański, Leszek Grot Wkład żołnierza polskiego w zwycięstwo nad faszyzmem, Warszawa, "Książka i Wiedza", 1984
- Leszek Grot, Tadeusz Konecki, Edward Nalepa Pokojowe dzieje wojska polskiego, Warszawa : WIH, 1988
