Księżyce Kordylewskiego
Z Wikipedii
Księżyce Kordylewskiego – obłoki pyłowe znajdujące się w punktach libracyjnych orbity Księżyca, obiegające Ziemię w podobnym czasie co Księżyc. Ich istnienie zostało zasugerowane przez polskiego astronoma Kazimierza Kordylewskiego w roku 1961, ale wciąż nie ma pewności co do ich istnienia.
Kaziemierz Kordylewski po raz pierwszy zaobserwował księżyce w październiku 1956, jako poświatę o wielkości kątowej około 2° (później oceniono wielkość obłoków na 6°) i jasności o połowę mniejszej od efektu gegenschein. Udało się je sfotografować w 1961, kiedy zdały się zmienić kształt i rozmiar.
Uważa się, że każdy z dwóch obłoków Kordylewskiego ma sumaryczną masę około 10 000 kg, a średnicę od 14 000 do 50 000 km (dla porównania: średnica Ziemi wynosi ok. 12 745 km).
Niektórzy uważają księżyce pyłowe za zjawisko przejściowe (krótkotrwałe), jako że punkty libracyjne L4 i L5 są niestabilne, ze względu na perturbacje Słońca. Prawdopodobnie przestrzeń w pobliżu punktów libracyjnych stanowi grawitacyjną pułapkę, w której poszczególne pyłki przebywają przez pewien czas, a następnie opuszczają ją, a ich miejsce zajmują nowo schwytane drobinki.
[edytuj] Referencje
- Hipotetyczne Planety
- Poszukiwanie obiektów w pobliżu Punktów Lagrange'a pomiędzy Ziemią a Księżycem, Francisco Valdes i Robert A. Freitas Jr. - nie znaleziono żadnych obiektów w punktach Lagrange'a pomiędzy Ziemią a Księżycem oraz pomiędzy Ziemią a Słońcem, jednak badanie to nie było na tyle 'czułe' żeby uwzględniać chmury pyłowe.
- http://www.kordylewski.pl/
- http://www.daedalusal4.utvinternet.co.uk/1%20-%20Location.htm
- Ze wspomnień o Kazimierzu Kordylewskim
- http://ntrs.nasa.gov/archive/nasa/casi.ntrs.nasa.gov/19630007579_1963007579.pdf NASA Technical Memorandum X-814
[edytuj] Zobacz też
Planety: Merkury • Wenus • Ziemia • Mars • Jowisz • Saturn • Uran • Neptun
Planety karłowate: Ceres • Pluton • Eris
Inne: Słońce • księżyce • małe ciała • pas planetoid • pas Kuipera • obłok Oorta
