Krzysztof II

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Krzysztof II (29 września 1276 - 2 sierpnia 1332) - król Danii w latach 1320 - 1326 i 1329 - 1332, uważany za jednego z najgorszych władców w historii tego kraju.

Krzysztof II był synem Eryka Glippinga i bratem Eryka Menveda. W 1315 z powodu wyjścia na jaw jego knowań mających na celu przejęcie tronu musiał uciekać z kraju. Jednak po śmierci Eryka Menveda, który jeszcze na łożu śmierci przestrzegał przed oddaniem władzy bratu, Krzysztof był jedynym legalnym spadkobiercą tronu i w roku 1320 został królem zadłużonej i targanej wewnętrznymi niepokojami Danii. Aby mogło do tego dojść, musiał podpisać zobowiązanie oddające większość realnej władzy w ręce możnych i biskupstwa i zawierające (już w momencie podpisania nierealną) obietnicę spłaty długów zaciągniętych przez Eryka Menveda.

Bardzo aktywny w północnych Niemczech (Rostock), Krzysztof zapewnił sobie mocne znaczne wpływy polityczne. Jednak uzyskanie pozycji lennika było tak kosztowne, że król zmuszony był (nielegalnie) ustanowić w kraju nowe podatki. Nieuchronnie doprowadziło to do buntu i powstania możnych w Jutlandii i Fionii. W tej sytuacji w 1326 roku Krzysztof ponownie musiał ratować się ucieczką z Danii. Mimo zaciągnięcia ogromnej pożyczki i zbrojnej próby powrotu król nie zdołał pokonać możnych i musiał powrócić do Niemiec. Panowanie jego przerwane zostało na trzy lata. Na tron wstąpił wówczas jedenastoletni Waldemar III.

W 1329 korzystając z zamieszania spowodowanego podziałem Danii między możnowładców Krzysztof powrócił na tron. Był jednak królem tylko z nazwy. Nigdy nie uzyskał realnej władzy - ta pozostała w rękach możnowładców-wierzycieli (głównie holsztyńskich hrabiów Gerharda i Johanna) - ani nie pozbył się gigantycznego długu. Po śmierci Krzysztofa II w Danii rozpoczęło się trwające 8 lat bezkrólewie (zwane w podręcznikach historii tego kraju "czasem Gerharda i Johanna").

Król pochowany został w katedrze Akademii w Sorø.

Poprzednik
Eryk VI Menved