Kazania świętokrzyskie
Z Wikipedii
Kazania świętokrzyskie - znane z kilku pergaminowych pasków, które prof. Aleksander Brückner odkrył pod koniec XIX wieku w Bibliotece Petersburskiej w oprawie innego starego rękopisu. Paski służyły do jej wzmocnienia. Kazania świętokrzyskie uznawane są za jeden z najstarszych zabytków polskiego piśmiennictwa (XIV w.). Kazania nazwano świętokrzyskimi, dlatego iż, księga, w której się przechowały była wcześniej własnością biblioteki klasztoru Benedyktynów w Górach Świętokrzyskich. Autor-kaznodzieja starał się nadać swoim kazaniom artystyczną formę, utrzymane są w tonie podniosłym, adresatem tych kazań są wykształceni ludzie.
Obecnie Kazania znajdują się w Bibliotece Narodowej w Warszawie.
Zobacz też: literatura polska - Średniowiecze.
[edytuj] Linki zewnętrzne
wg Teresy Michałowskiej (ŚREDNIOWIECZE)kodeks łaciński (do którego oprawy wykorzystano paski z zapisem kazań) niekoniecznie został oprawiony w bibliotece benedyktyńskiego konwentu Św. Krzyża na Łysej Górze, a co za tym idzie - nazwa nadana odnalezionym fragmentom może zostać uznana za mylną.
