Katastrofa w Swierdłowsku
Z Wikipedii
Katastrofa w Swierdłowsku - wypadek w zakładzie opracowywującym, produkującym i magazynującym broń biologiczną pod oficjalną nazwą Instytut Problemów Techniki Wojskowej w Swierdłowsku na przełomie marca i kwietnia 1979.
Do katastrofy doszło w kompleksie dziewiętnastym na nocnej zmianie w wyniku przeoczenia notki o potrzebnie założenia nowego filtru w wyniku czego z fabryki wydostały się przetrwalniki laseczek wąglika (Bacillus anthracis) oznaczanego jako "836". Zakażeniu ulegli głównie pracownicy nocnej zmiany innych zakładów, m.in. cała załoga położonego naprzeciwko zakładu ceramicznego.
U zainfekowanych wystąpiły objawy płucnej postaci wąglika, a większa część chorujących zmarła. Liczbę ofiar zwiększył nakaz władz terytorialnych (ściślej miejscowego sekretarza KPZR - B. Jelcyna) spryskania dróg, dachów itd. wodą, co zwiększyło "mobilność" patogenu (pacjenci zaczęli chorować na postać skórną) i wydłużyło czas trwania epidemii o miesiąc.
Wypadek został całkowicie zatajony przed opinią publiczną, a jak twierdzi Ken Alibek, KGB zlecono ochronę tajemnicy. Z tego też powodu ciężka do ustalenia obecnie pozostaje dzienna data katastrofy, jak i liczba ofiar.
Jak podaje w swojej książce K. Alibek zachodni naukowcy datowali wypadek na 3 lub 4 kwietnia, zaś jego kolega naukowiec przebywający w czasie katastrofy w Swierdłowsku na piątek 30 marca. Sugeruje on, że to właśnie koniec tygodnia mógł być przyczyną roztargnienia i nie dopilnowania notatek w dzienniku z zapiskami techników.
Władze Związku Sowieckiego utrzymywały, że zakaziło się 96 osób, z czego 66 zmarło. Twierdzili także, że do infekcji doszło w wyniku spożywania skażonej żywności (mięsa od chorujących na wąglik zwierząt) - jednak takie praktyki nie wywołują postaci płucnej. Naukowcy z Instytutu informowali o 105 osobach zmarłych na wąglik, czego nigdy nie potwierdzono.
Zachodnia prasa donosiła o wypadku już w listopadzie 1979, jednak największe zainteresowanie tragedią wynikło z opublikowania książki Biohazard.
[edytuj] Literatura
| 1. | Alibek Ken, Hadelman Stephen: Biohazard, str. 63-75, Warszawa, Prószyński i S-ka, 2000 |
