Karta elektroniczna
Z Wikipedii
Karta elektroniczna (ang. smart card) – uniwersalny nośnik danych w postaci karty wykonanej z plastiku z umieszczonym na niej (lub wewnątrz niej) jednym lib kilkoma układami scalonymi, które pozwalają na ochronę procesu logowania użytkownika, kontrolę dostępu i zawartych na niej danych. Może być odczytywana za pomocą urządzeń automatycznych, np. przy zawieraniu i rozliczaniu transakcji finansowych oraz w kasach cyfrowych. Karty elektroniczne mają rozmiar i wygląd zbliżony do tradycyjnych kart kredytowych z paskiem magnetycznym. Często posiadają również taki pasek i mogą być odczytywane w urządzeniach nie obsługujących kart elektronicznych.
Karty elektroniczne charakteryzują się:
- wielokrotnością usług - jedna karta może mieć kilka zastosowań, może być jednocześnie np. kartą identyfikacyjną, bankomatową i płatniczą;
- skuteczniejszą ochroną danych - odczytanie danych z karty wymaga bardziej skomplikowanych urządzeń od czytników pasków magnetycznych; część danych może być zakodowana i niemożliwa do odczytania bez klucza;
- większą elastycznością - umożliwia szybką modyfikację danych; karta elektroniczna może zawierać znacznie więcej danych niż karty z paskiem magnetycznym.
Karty elektroniczne znalazły wiele zastosowań w życiu codziennym. Najczęściej służą jako:
- karty kontroli dostępu do pomieszczeń i zasobów;
- identyfikatory w postaci legitymacji elektronicznych jak i certyfikatów elektronicznych;
- karty płatnicze.
Karty elektroniczne, ze względu na sposób przesyłania danych dzielą się na dwa rodzaje:
- karty stykowe - posiadają prostą konstrukcję łącza, składającą się z zespołu metalicznych, pokrytych złotem styków; poprzez styki odbywa się komunikacja oraz zasilanie całego układu elektronicznego na karcie; olbrzymia większość stosowanych obecnie kart ma tego rodzaju konstrukcję;
- karty bezstykowe - stosowane wówczas, gdy jest potrzeba wykonania bardzo szybkiej operacji np. przy bramkach wejściowych; trudno je podrobić; oferują tańszą i mniej kłopotliwą modernizację w przeciwieństwie do kart stykowych; karta jest łatwiejsza w obsłudze dla samego użytkownika, ponieważ nie musi jej wyciągać z portfela lub torebki; czytnik karty jest odporny na zniszczenie, może być umieszczony w dowolnym punkcie.
Spis treści |
[edytuj] Budowa kart elektronicznych
[edytuj] Mikroprocesor
Mikroprocesor zapewnia kontrolę odczytu i zapisu danych, które umieszczone są w pamięci. Podczas jakiejkolwiek operacji posiadacz musi wprowadzić odpowiedni numer PIN. Mikroprocesor ma możliwość kontrolowania nieudanych prób wprowadzania, po ustalonej wcześniej liczbie złych logowań karta może być zablokowana. Procesor zarządza również pamięcią, co umożliwia wprowadzanie do niej dowolnych informacji, dzięki czemu łatwo można zmienić jej funkcję. Najczęściej stosowanymi mikroprocesorami w kartach są 8-bitowe moduły z pamięcią do ponownego zapisu EEPROM (ang. Electrically-Erasable Programmable Read-Only Memory) o wielkości 8,24 kbit. Na rynku dostępne są też karty 16-bitowe z pamięcią o wielkości 64 kbit.
[edytuj] Pamięć
Karty, oprócz mikroprocesora zawierają również pamięć stałą ROM (ang. Read Only Memory), która zawiera system operacyjny, zwany maską karty, która definiuje obszary pamięci karty:
- obszar swobodnego odczytu - znajdują się w nim informacje takie jak imię i nazwisko posiadacza karty, data ważności, numer karty;
- obszar poufny - do którego dostęp jest możliwy po podaniu numeru PIN; dane w tym obszarze nie podlegają żadnej zmianie podczas używania karty, są to zwykle informacje o producencie karty i poufne dane o użytkowniku;
- obszar roboczy przechowuje dane, które mogą być cały czas zmieniane podczas użytkowania karty takie jak lista operacji dokonywanych kartą, saldo konta bankowego itp.
[edytuj] System Plików Karty Smart Card
Nazwy plików posiadają długość 2 bajtów. Wyróżnia się trzy typy plików głównych:
- MF (Master File) - korzeń drzewa katalogów - 3F.00;
- DF (Dedicated File) - odpowiednik katalogu w systemach operacyjnych komputerów;
- EF (Elementary File) - pliki z danymi.
[edytuj] Języki programowania kart
Obecnie dwoma wiodącymi językami programowania których używa się do oprogramowania tych kart jest Java dla kart chipowych oraz Basic.Karty posiadają maszynę wirtualną obsługującą dany język.
