Juliusz Kraziewicz
Z Wikipedii
Juliusz Bernard Kraziewicz (ur. 20 maja 1829 w Lidzbarku, zm. 4 kwietnia 1895 w Gdańsku), polski działacz oświatowo-gospodarczy.
Osierocony przez matkę, która zmarła podczas porodu, został wychowany przez dziadków. Ukończył szkołę elementarną w Lidzbarku, gimnazjum w Chełmnie i szkołę rolniczą w Elblągu. 17 października 1848 ożenił się z Augustą Taube. Prowadził gospodarstwo rolnicze w Pierławkach a w 1857 przeniósł się do Tymawy.
1 października 1862 z jego inicjatywy powstało pierwsze Włościańskie Towarzystwo Rolnicze - pierwsza tego typu organizacja na ziemiach polskich i pierwowzór późniejszych Kółek Rolniczych.
12 stycznia 1865 zainicjowała działalność powołana przez niego spółka pożyczkowa a w lipcu 1865 odbyła się zorganizowana przez niego wystawa rolnicza.
W 1966 założył pierwsze Koło Gospodyń Wiejskich w celu ocalenia lokalnego folkloru i podtrzymania świadomości narodowej w zaborze pruskim, którego pierwszą przewodniczącą została Januaria Kalkstejnowa z Klonówki.
Z jego inicjatywy 3 stycznia 1867 rozpoczęto również druk rolniczego tygodnika "Piast", który ukazywał się do 1869. Był także twórcą m.in. kasy pogrzebowej oraz giełdy zbożowej, młynu i cukrowni w Gniewie.
W 1880 przeprowadził się do Gdańska gdzie 4 kwietnia 1895 zmarł na udar serca. Został pochowany na cmentarzu przykościelnym w Nietrzanowie.
Jest autorem sentencji "Kto kocha swoją ojczyznę, cnoty, obyczaje, niechaj strzeże tej ziemi, niech ją w skiby kraje".
