Joanna Jonscher-Witt
Z Wikipedii
Joanna Jonscher - Witt (ur.1902 - zm. 1982), prawdziwe imię Halina z domu Konopacka ("Witt" - to pseudonim artystyczny). Malarka, urodziła się w Łowiczu, skończyła pensję dla dziewcząt.
Spis treści |
[edytuj] Dusza artystki
Niezwykle barwna postać i legenda Bydgoszczy. Żona znanego lekarza Józefa Jonschera, z którym przed II wojną światową w 1926 r.przeprowadziła się z Suwałk do Bydgoszczy (był on lekarzem wojskowym). Wysiedleni przez nazistów niemieckich w listopadzie 1939 r., powrócili do Bydgoszczy w 1945 r.
Pod koniec lat 50. XX wieku Halina (Joanna Witt)zaczęła malować. Być może pod wpływem córki Barbary, świetnej malarki. Dzięki dużej kulturze literackiej (znała j. francuski, kochała poezję), obcowaniu ze środowiskiem literackim, muzycznym, plastycznym oraz teatralnym stała się wyjątkową postacią w artystycznym życiu Bydgoszczy.
[edytuj] Kontrowersyjność
Szokowała strojami, zachowaniem, niektórych gorszyła, ale rozpoznawali ją wszędzie, a wielu ją adorowało. Opowiadano o niej prawdziwe i zmyślone anegdoty, z tych prawdziwych m.in. - przechodząc na czerwonym świetle przez ulicę, odpowiedziała milicjantowi, który za nią gwizdał: "Pan za mną gwiżdże? Nie wstydzi się pan? Ja jestem damą, znaną malarką, Jonscherowa!".
Na balu dziennikarza w hotelu "Orbis" (dziś Hotel Pod Orłem) przyszła w przebraniu piecyka. Prezentując "kostium", odwróciła się tyłem i otworzyła na wysokości pośladków... drzwiczki! Publiczność była zachwycona, choć zgorszonych nie brakowało.
[edytuj] Sława Jonscherowej
Niewielkiego wzrostu, posiadała silną osobowość, spod znaku Barana. Po wojnie aż do śmierci prowadziła w swoim domu salon artystyczno-towarzyski, gdzie bywać było wielkim zaszczytem. Kogo zaprosiła Joanna Jonscherowa, ten stał się "namaszczonym" artystą w tym mieście. W jej salonie bywali literaci i dziennikarze, plastycy, muzycy (koncerty, arie, kabaret), lekarze i prawnicy.
[edytuj] Malarstwo
Nie skończyła żadnej szkoły plastycznej, ale jej obrazy spotkały się z wysoką oceną znawców (Osęka, Iwaszkiewicz, Kałużyński). Malowała siebie i swój świat, czasem nieporadnie, ale zawsze z pasją, w jej obrazach zauważono dużo poezji, klimatu. Niektóre oddawały jej charakter ("Nieposłuszny baranek") lub ulubione tematy literackie i teatralne. Jej obrazy wystawiano często w różnych miastach Polski, nie tylko w Bydgoszczy, także za granicą. Po długich zabiegach, uzyskała status artysty malarza (członek ZPAP).
[edytuj] Teatr
Kochała teatr. Była jedyną osobą w historii Bydgoszczy, na którą cały zespół aktorów czekał z premierą i nie zaczynał przedstawienia, dopóki Joanna nie zjawiła się, często jako ostatnia, z tzw."entreé". W torebce miała kwiat i wręczała go po przedstawieniu temu aktorowi (rzadziej aktorce), który najbardziej jej się podobał tego wieczoru.
Była osobą egocentryczną, lubiła wokół siebie towarzystwo, w którym grała pierwsze skrzypce. Mieszkała po 1945 roku przy ul. 20 Stycznia 1920 r., tuż za ul. Zamoyskiego. Jej obrazy znajdują się w zbiorach Galerii Miejskiej w Bydgoszczy oraz u prywatnych osób.
Na jej trumnie znajduje data urodzenia: 1914 r., lecz nie jest ona prawdziwą datą, raczej umowną. Groby obojga Jonscherów znajdują się na cmentarzu ewangelickim ul. Zaświat w Bydgoszczy (on był ewangelikiem, ona katoliczką).
