Jean Harlow
Z Wikipedii
Jean Harlow, właściwie Harlean Harlow Carpenter (ur. 3 marca 1911 w Kansas City, w stanie Missouri, zm. 7 czerwca 1937 w Los Angeles) – amerykańska aktorka filmowa i symbol seksu lat 30.
Z powodu koloru jej włosów nazywano ją platynową blondynką i pisano o niej, że zawsze wygląda tak, jakby przeciągała się leżąc na tapczanie. Miała 157 cm wzrostu i najczęściej ubierała się w białe suknie oraz spała w urządzonej na biało sypialni. Stała się sławna mając lat 19, a zmarła mając lat 26. Jej ojciec był wziętym dentystą. Kiedy rodzice się rozwiedli uciekła z domu i mając 16 lat poślubiła w tajemnicy młodego biznesmena Charlesa McGrew. Wraz z mężem przenieśli się do Los Angeles i zamieszkali w Beverly Hills. Początkowo pracowała jako statystka w filmach. Po niedługim czasie już pod pseudonimem Jean Harlow zaczęła występować w krótkometrażowych komediach obok takich gwiazd jak m.in. Flip i Flap. Przełomem w jej karierze, który przyniósł jej sławę był film w produkcji Howarda Hughesa Aniołowie piekieł (Hell's Angels, 1930). W następnym roku zagrała już w jedną z głównych ról w znanym filmie gangsterskim Wróg publiczny nr 1 (The Public Enemy, 1931). Po podpisaniu kontraktu z wytwórnią MGM. W 1932 roku wystąpiła wraz z Clarkiem Gable w filmie Red Dust. W 1932 rozwiodła się z pierwszym mężem i wyszła za jednego z dyrektorów MGM, Paula Berna, który kilka miesięcy potem popenił samobójstwo. Ostatnie małżeństwo z Haroldem Rossonem również zakończyło się rozwodem. W 1937 podczas kręcenia filmu Saratoga zachorowała i zawieziono ją do szpitala. Zmarła przedwcześnie w wieku 26 lat z powodu mocznicy, która doprowadziła do ostrej niewydolności nerek.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Jean Harlow w Internet Movie Database (IMDb) (en)
- Jean Harlow w NNDB (en)
- Jean Harlow w Filmweb.pl
