Jan Czeczot
Z Wikipedii
Jan Czeczot (ur. 24 czerwca 1796 w Maluszycach, Nowogródzkie, zm. 1 sierpnia 1847 w Druskienikach) — poeta białorusko-polski tworzący w epoce romantyzmu zarówno po polsku, jak i po białorusku, autor Prząśniczki — hejnału miasta Łodzi.
Zafascynowany folklorem rodzinnej ziemi, zbierał białoruskie pieśni ludowe przez całe życie, miały one duży wpływ na jego twórczość. Melodię do utworów Czeczota układał Stanisław Moniuszko, co stało się przyczyną ich dużej popularności. Był sekretarzem Towarzystwa Filomatów, do którego należał między innymi Adam Mickiewicz. Za działalność konspiracyjną skazany został na zesłanie (lata 1825-1841). Przez trzy lata od powrotu z zesłania pracował w bibliotece w miejscowości Szczorsy. Był przyjacielem Mickiewicza, został wymieniony w dedykacji do trzeciej części Dziadów. Pierwszy zbiór pieśni (Piosnki wieśniacze znad Niemna) wydał w 1837 roku w Wilnie. Następnie w 1844 roku, również w Wilnie, wydał Piosnki wieśniacze znad Niemna z dołączeniem pierwotwornych w mowie słowiańsko-krewickiej (czyli po białorusku). Szczegółowa biografia i opis twórczości Czeczota znajduje się w: S. Świrko Z Mickiewiczem pod rękę, czyli życie i twórczość Jana Czeczota, Warszawa 1989
