Jan Borysewicz
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: interpunkcja, gramatyka, dziwne skróty nazwisk, nieecyklopedyczność.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Jan Borysewicz (urodzony 17 kwietnia 1955 roku we Wrocławiu) - polski wokalista, gitarzysta i kompozytor rockowy.
Od 1978 r. współpracował z zespołem Budka Suflera, w 1982 r. założył z Andrzejem Mogielnickim zespół Lady Pank. W 1985 r. został, jako kompozytor, laureatem Tokyo Music Festival.
Spis treści |
[edytuj] 1. Przed powstaniem Lady Pank.
Jest samoukiem, grającym od najmłodszych lat. Już jako nastolatek grał w NRD-owskim duecie Katja&Ron, następnie m.in. w zespole Apokalipsa. Od schyłku lat 70–tych w Budce Suflera, razem z nią nagrał trzy płyty - z czego wpływ jego stylu najlepiej widoczny jest na ostatniej –„Za Ostatni Grosz”, która na stałe weszła do kanonu polskiego rocka. Dla Budki skomponował także trzy utwory, w tym wielki przebój „Nie Wierz Nigdy Kobiecie”, które jednak z powodu sprzeciwu lidera Budki nie znalazły się na żadnej z płyt zespołu.
[edytuj] 2. Początki Lady Pank (1982 - 1986)
W trakcie pracy z Budką, nagrywając akurat partie gitary na płytę Trojanowskiej, spotkał uznanego już wówczas autora tekstów Andrzeja Mogielnickiego, z którym postanowił założyć zespół i jednocześnie zrealizował pierwsze jego nagrania z jeszcze swoim wokalem: "Małą Lady Punk" i "Bez Satysfakcji" (był rok 1982). Wkrótce, przy pomocy Mogielnickiego, znalazł pochodzącego z Olecka Janusza Panasewicza, który został wokalistą zespołu. Pozostałych muzyków Borysewicz sprowadził m.in. z zespołu Oddział Zamknięty i wraz z nimi założył zespół pod przewrotną nazwą Lady Pank (który z punkiem nigdy nie miał i nie ma nic wspólnego) i nagrał z nim pierwszą płytę (1983), z której większość kawałków królowało na listach przebojów. Zespół wskutek rosnącej popularności niesamowicie dużo koncertował, co prawdopodobnie miało negatywny wpływ na jego kondycję, i to zarówno muzyczną, jak i psychiczną muzyków. Kolejny longplay – „Ohyda”, znacznie mniej przebojowy od poprzedniczki, zawierał jednak kilka hitów, z których np. „To jest tylko rock and roll”, znakomicie przetrwał próbę czasu. Zespół pomimo zmęczenia koncertował dalej, nagrywając przy okazji kilka piosenek (np. "Sztukę Latania") oraz muzykę do bajki „O dwóch takich co ukradli księżyc", jednakże, pomimo tych kilku pozytywów, morderczy bieg zakończył się tragicznie, podczas pewnego koncertu z okazji dnia dziecka - słynny "incydent wrocławski", polegający na wyeksponowaniu genitaliów przez Borysewicza.
[edytuj] 3. Kryzys zespołu (1986 - 94)
Trzeci longplay zespołu, który wyszedł bezpośrednio po tym wydarzeniu, pomimo tego, że wnosił do zespołu nowe brzmienia, został wskutek wiadomego wydarzenie zmiażdżony przez krytykę. W wyniku incydentu nastąpiło również roczne zawieszenie zespołu, połączone z kompletnym milczeniem mediów. Po zakończeniu przymusowego milczenia zespół wydał longplay „Tacy Sami”, zawierający między innymi takie piosenki jak „Zostawcie Titanica” czy „Mała Wojna” (teksty na album napisali m.in.. Zbigniew Hołdys i Grzegorz Ciechowski). Krótko po wydaniu "Takich Samych" odeszła część składu (w tym słynny basista Kapiszon), a ze starego zostali tylko Panasewicz i Borysewicz. W nowym składzie wydali płytę "Zawsze Tam Gdzie Ty", która stanowiła niejako kontynuację poprzedniej, z tym, że była ostrzejsza a brzmienie klawiszy potężniejsze. Następnie w latach 1991 – 94 zespół pauzował, a Jan wydał pierwszą solową płytę „Wojna w Mieście".
[edytuj] 4. Po reaktywacji Lady Pank ( 1994 -)
W 1994r. zespół reaktywował się w zmienionym składzie (ze starego pozostał tylko trzon; Bo i Panas), z którego na uwagę zasługuje drummler Kuba Jabłoński. W tym składzie nagrał jedną z ostrzejszych w swej karierze, miejscami wręcz hardrockową płytę "Nana" oraz kilka kolejnych płyt: „Międzyzdroje”, „Łowców Głów”, „Naszą Reputację” i świąteczny krążek „Zimowe Graffiti”. Następnie, w 2001r. z zespołu odszedł drugi gitarzysta Łabędzki i już bez niego zespół nagrał dwa utwory, mające uczcić jego dwudziestolecie. W 2003 r. Borysewicz nagrał pop-rockową płytę z Pawłem Kukizem, a następnie już z Lady Pank, brzmiący chyba najłagodniej w ich dorobku krążek „Teraz” (2004). W grudniu 2005 roku do fanów zespołu dotarła wiadomość o chorobie muzyka, z której jednak udało się mu wyjść obronną ręką. Zmusiła go ona jednak do zmiany trybu życia i odstawienia używek (w to jednak, pomimo gorączkowych jego zapewnień część fanów nie wierzy), a także zachęciła do dalszej pracy muzycznej.
[edytuj] 5.Inne nagrania
Poza nagraniami z Lady Pank Jan jest także autorem trzech płyt solowych: „Królowa Ciszy”, „Wojna w Mieście” i „Moja Wolność”. Poza tym grał z wieloma innymi wykonawcami, oprócz wymienionych w tekście m.in. z: obywatelem G.C. (płyta Paryż – Moskwa), zespołem The Fotoness, Urszulą. Ponadto jest twórcą projektu „Nasz Wspólny Świat” (z udziałem m.in. zespołów Lombard, TSA i Kombi) oraz producentem składanki "Być Wolnym”, w której nagrywaniu brali udział przedstawiciele różnych nurtów polskiego rocka (obok Lady Pank i Perfectu, także T.Love, Big Cyc i Acid Drinkers).
