Jan Betley
Z Wikipedii
Jan Betley (ur. 1908 w Płocku, zm. 1980 w Warszawie) - polski malarz. Uprawiał malarstwo sztalugowe (olej, akwarela) - pejzaż, sceny rodzajowe, konie, portret.
Przed wstąpieniem w 1930 roku do Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych, która w 1929 roku otrzymała nazwę Akademii. W Akademii studiował w pracowni profesora Tadeusza Pruszkowskiego, gdzie w 1936 roku uzyskał absolutorium z pierwszą nagrodą. Od 1935 roku był członkiem Stowarzyszenia Plastyków - Grupa Czwarta, która powstała z inspiracji prof. Tadeusza Pruszkowskiego i składała się w owym czasie z jego najmłodszych wychowanków. Jego przedwojenny dorobek malarski uległ w czasie wojny niemal całkowitemu zniszczeniu. W 1948 roku rozpoczął pracę w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na stanowisku asystenta, później adiunkta, a od 1967 roku stanowisku docenta. Wprawdzie Jan Betley urodził się w Płocku, ale całe swe artystyczne życie związał z Warszawą, gdzie mieszkał, studiował, pracował i wystawiał. Ta ścisła więź ze stolicą sprawiła, że stał się malarzem warszawskim, malarzem Starego i Nowego Miasta.
