Języki semickie
Z Wikipedii
Języki semickie - rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego. Językami semickimi posługuje się obecnie ok. 185 mln mówiących, zamieszkujących głównie na Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej i Etiopii. Rodzina obejmuje między innymi:
Współczesne, żywe języki semickie, np. hebrajski czy arabski, ze względu na charakterystyczną dla języków afroazjatyckich budowę spółgłoskowo-rdzeniową (zob. alternacja), używają spółgłoskowych pism alfabetycznych (abdżadów), zwyczajowo pisanych od prawej do lewej. Z drugiej strony języki semickie wykazują też wiele cech typologicznych wspólnych z językami indoeuropejskimi, co świadczy o kontaktach tych dwóch rodzin w głębokiej starożytności.
Zobacz: języki afroazjatyckie, ludy semickie, imiona semickie
Klasyfikacja języków semickich:
- języki afroazjatyckie (chamito-semickie) (ok. 240 mln)
- języki semickie (ok. 185 mln)
- języki wschodniosemickie
- akadyjski †
- babiloński †
- asyryjski †
- akadyjski †
- języki północno-zachodnio-semickie
- języki południowo-zachodnio-semickie
- południowoarabski epigraficzny
- współczesny południowoarabski
- arabski (ok. 140 mln)
- maltański (zaliczany również do dialektów arabskiego)
- języki etiopskie (ok. 38 mln)
- języki północnoetiopskie
- języki południowoetiopskie
- amharski (ok. 12,7 mln)
- argobba
- adare (harari)
- guragie
- gafat †
- języki wschodniosemickie
- języki semickie (ok. 185 mln)
