Izabella Róża Radziwiłłowa
Z Wikipedii
Izabella Róża Maria Antonina księżna Radziwiłłowa z domu Radziwiłł - (ur. 30 sierpnia 1888 w Balicach, zm. 1968 w Warszawie)
Córka Dominika Marii Radziwiłła i Dolores de Agramonte. Zamężna z kuzynem Karolem Radziwiłłem. Córka Izabela. Mieszkała w majątku Mańkiewicze.
W 1915 pracowała jako instruktorka szpitala polowego w Kijowie. Przewodnicząca Komitetu Pomocy Żołnierzom 12. Pułku Ułanów Podolskich. Ułundowała dla całego pułku szable, zwane "radziwiłłówkami" i część umundurowania. Była matką chrzestną sztandaru 12. Pułku Ułanów Podolskich. Była nazywana "Matką Pułku". Prezes Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich z siedzibą w Stolinie. W 1927 została damą krzyża "honoru i dewocji" zakonu św. Jana z Jerozolimy (maltańczycy), a w 1929 damą wielkiego krzyża "sprawiedliwości" zakonu św. Łazarza z Jerozolimy. Po wybuchu Drugiej wojny światowej została naczelną siostrą Korpusu Sanitarnego Zakonu Maltańskiego. Odznaczona Krzyżem Walecznych. Dzięki koneksjom rodzinnym uzyskała wraz z mężem wizę włoską i wujechała do Włoch, następnie do Francji gdzie jej mąż wstąpił do Wojska Polskiego. Po upadku Francji w Londynie. Od 1947 na emigracji w RPA. W 1968 wraz z mężem wróciła do kraju. Zmarła rok później w Warszawie.
