Iroda Tuliaganowa
Z Wikipedii
Iroda Tuliaganowa (ur. 7 stycznia 1982 w Taszkiencie), tenisistka uzbecka, zwyciężczyni turniejów zawodowych, reprezentantka w Pucharze Federacji, olimpijka.
Jest zawodniczką praworęczną, z bekhendem oburęcznym. Jako juniorka wygrała Wimbledon w 1999, pokonując w finale liderkę rankingu juniorek Rosjankę Linę Krasnorucką. W t.r. rozpoczęła karierę zawodową. Już w 2000 wygrała swój pierwszy turniej w cyklu WTA Tour - w rodzinnym Taszkiencie (w finale z Włoszką Francescą Schiavone), była także w finale w Szanghaju (przegrała z Amerykanką Meghann Shaughnessy); w październiku 2000 awansowała po raz pierwszy do czołowej setki rankingu, sezon zakończyła na miejscu nr 75.
Najlepszy w jej dotychczasowej karierze był rok 2001. Wygrała dwa turnieje w grze pojedynczej, także dwa turnieje w deblu, była ponadto w dwóch półfinałach oraz w III rundzie (1/16 finału) Wimbledonu; odniosła pięć zwycięstw nad rywalkami z czołowej dwudziestki światowej, m.in. Belgijkami Kim Clijsters i Justine Henin-Hardenne oraz Rosjanką Jeleną Dementiewą. Turnieje wygrywała tydzień po tygodniu, w lipcu - w finale w Wiedniu pokonała Patty Schnyder, a w Knokke-Heist Hiszpankę Galę Leon-Garcia. Sezon zakończyła na 20. miejscu w rankingu światowym, pełniąc rolę pierwszej rezerwowej w turnieju Masters (WTA Tour Championships). Na turnieju w Miami w meczu III rundy (przegranym z Sereną Williams) zanotowała drugi pod względem szybkości serwis kobiecy w sezonie (191 km/h).
W 2002 była m.in. w finale turnieju w Wiedniu (nie obroniła tytułu, przegrywając z Anną Smashnovą) oraz III rundzie Australian Open i French Open; dzięki tym wynikom zanotowała awans na najwyższą pozycję w karierze - nr 16 (w czewrcu 2002). Zdobyła także złoty medal Igrzysk Azjatyckich w Busan (Korea), po finałowym zwycięstwie nad Tajką Tamarine Tanasugarn. W 2003 była w finale w Hyderabadzie, gdzie Tanasugrn wzięła rewanż w decydującym meczu, oraz w półfinale w Madrycie; w Hyderabadzie w parze z Jeleną Lichowczewą wygrała konkurencję debla. Znaczną część sezonu nie grała z powodu kontuzji; straciła również niemal całe sezony 2004 i 2005. Na koniec sezonu 2005 została sklasyfikowana dopiero na miejscu 363 w rankingu światowym.
Jako deblistka wygrała do końca 2005 cztery turnieje, również w czterech turniejach przegrywała w finałach. We wrześniu 2002 była klasyfikowana jako 28. deblistka rankingu światowego.
Ma na koncie liczne występy reprezentacyjne. Poza mistrzowskim startem w Igrzyskach Azjatyckich rywalizowała bez większego powodzenia na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000, gdzie odpadła już w I rundzie z Holenderką Kristie Boogert. W latach 1996-2003 regularnie broniła barw Uzbekistanu w Pucharze Federacji (bilans - 15 zwycięstw, najwięcej w historii reprezentacji, 13 porażek), występując w niższych klasach rozgrywkowych.
Wygrane turnieje:
- gra pojedyncza:
- 2000 Taszkient
- 2001 Wiedeń, Knokke-Heist
- gra podwójna:
- 2000 Knokke-Heist (z Giulią Casoni)
- 2001 Strasburg (z Silvią Fariną Elią), Pattaya (z Asą Carlsson)
- 2003 Hyderabad (z Lichowczewą)
Finały turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 2000 Szanghaj
- 2002 Wiedeń
- 2003 Hyderabad
- gra podwójna:
- 1999 Taszkient (z Tatianą Perebijnis)
- 2000 Warszawa, Taszkient (oba z Ukrainką Anną Zaporożanową)
- 2001 Tokio (Pan Pacific, z Anną Kurnikową)
