Historie miłosne

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Historie miłosne
Gatunek filmu	dramat obyczajowy
Kraj	Polska
Data premiery	8 września 1997
Czas trwania	87 min.
Reżyseria	Jerzy Stuhr
Scenariusz	Jerzy Stuhr
Główne role	Jerzy Stuhr, Katarzyna Figura, Dominika Ostałowska, Irina Ałfiorowa, Karolina Ostrożna
Muzyka	Adam Nowak
Zdjęcia	Paweł Edelman
Scenografia	Allan Starski
Kostiumy	Elżbieta Radke
Montaż	Elżbieta Kurkowska
Produkcja	Juliusz Machulski
Dystrybucja	Centrum Filmowe Graffiti
Język	polski
Od lat	15
Nagrody	"Złote Lwy" XXII Festiwal Polskich Filmów Fabularnych, FIPRESCI na festiwalu filmowym w Wenecji w 1997
Strona IMDb

Historie miłosne - polski film fabularny, dramat obyczajowy z 1997 roku, w reżyserii Jerzego Stuhra.

[edytuj] Obsada

Jerzy Stuhr - adiunkt, ksiądz, pułkownik, więzień
Katarzyna Figura - Kryśka (Krystyna Filip)
Dominika Ostałowska - Ewa Bielska
Irina Ałfiorowa - Tamara
Karolina Ostrożna - Magda
Teresa Sawicka - żona oficera
Jerzy Nowak - ankieter
Jerzy Trela - generał
Andrzej Hudziak - rozprowadzający
Katarzyna Łaniewska - matka Filipa (więźnia)
Artur Barciś - adwokat
Sebastian Konrad - nauczyciel
Krzysztof Stroiński - dziekan
Ryszard Sobolewski - biskup
Aleksandra Górska - bibliotekarka
Maria Klejdysz - gospodyni księdza
Maciej Stuhr - student Ikonowicz
Aleksandra Koncewicz-Rulewska - pani profesor
Piotr Grabowski - sędzia
Małgorzata Drozd - sędzia
Henryk Gołębiewski - taksówkarz przy Dworcu Centralnym

[edytuj] Ekipa

Reżyseria - Jerzy Stuhr
Scenariusz - Jerzy Stuhr
Zdjęcia - Paweł Edelman
Muzyka - Adam Nowak
Scenografia - Allan Starski
Montaż - Elżbieta Kurkowska
Kostiumy - Elżbieta Radke
Producent - Juliusz Machulski
Kierownictwo produkcji - Jan Kaczmarski
Dekoracja wnętrz - Wiesława Chojkowska

[edytuj] Nagrody

1998 - Jerzy Stuhr, Nagroda Publiczności Przegląd Filmowy Prowincjonalia
1998 - Jerzy Stuhr, Nagroda Główna Bałtycka Perła
1998 - Jerzy Stuhr, (nominacja) Felix najlepsza główna rola męska
1997 - Jerzy Stuhr, Paszport Polityki najlepszy film
1997 - Jerzy Stuhr, Nagroda Kin Studyjnych
1997 - Jerzy Stuhr, Grand Prix najlepszy film XXII Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
1997 - Juliusz Machulski, nagroda dla producenta XXII Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
1997 - Jerzy Stuhr, Nagroda FIPRESCI na Festiwalu Filmowym w Wenecji
1997 - Jerzy Stuhr, nagroda dziennikarzy LFF Łagów

[edytuj] Fabuła

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Drugi film w reżyserskim dorobku Jerzego Stuhra. Film opowiada o losach uczuciowych czterech mężczyzn w sile wieku. Każdy z nich zostaje raptownie postawiony w sytuacjach, które będą sprawdzianem jego zdolności do pójścia za głosem serca. Życiowy egzamin z siły uczuć ocenia "Ankieter" ze świata nadrzeczywistego. Rozprowadzający czuwa, by każdy z bohaterów stawił się w odpowiednim czasie przed obliczem tajemniczego Ankietera, który oceni siłę ich uczuć.

Pierwszy z nich to doktor, adiunkt polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, który zamiast pracy na egzaminie pisemnym otrzymuje od swojej studentki, Ewy Bielskiej, arkusz zapisany tylko dwoma słowami "Kocham Pana". Strofuje Ewę przypominając, że grozi jej niezaliczenie, lecz jednocześnie jest zażenowany, przez co stara się być bardzo oficjalny. Dziewczyna zapewnia go jednak, że napisała prawdę: właśnie miłość uniemożliwia jej skupienie się na nauce. Doktor pamięta, że Ewa jest początkującą poetką, stara się więc pomóc jej w sytuacji na studiach prosząc, by zgłosiła się do niego z wierszami. Dziewczyna przychodzi jednak także z kwiatami, i to nie do jego gabinetu, lecz do domu. Skonfundowany adiunkt niemalże ulega oddającej mu się Ewie, lecz w ostatniej chwili wybiera unik. Gdy nadal w nim zakochana dziewczyna pojawia się na egzaminie końcowym i błaga o pomoc, początkowo godzi się, lecz - przestraszony, że ich sekretną rozmowę widziała bibliotekarka, która mogłaby mu zaszkodzić - odmawia w końcu wsparcia nawet wtedy, gdy gotów jest to dla niego zrobić dziekan. Ewa rezygnuje z egzaminu, co oznacza dla niej skreślenie z listy studentów. Doktor zostaje poinformowany przez asystenta Ankietera, że również jest już wyeliminowany z grona tych, w których życiu obecne są uczucia.

Druga historia opowiada o prowincjonalnym księdzu, który dowiaduje się od klęczącej przed konfesjonałem jedenastolatki, że jest jej ojcem. Magda, przebywająca po śmierci matki w Domu Dziecka w Radomiu, pokazuje mu jego zdjęcie. Ksiądz pojmuje więc, że dziewczynka naprawdę jest córką tamtej Moniki Jarzębskiej z czasów, gdy przebywał w Krakowie. W pierwszej chwili prosi telefonicznie o pomoc swą matkę, która rozpoznaje sytuację w Radomiu i gotowa jest na wszelkie działania zapobiegające ujawnieniu sprawy - lecz ostatecznie, wzruszony uczciwością i prostolinijnością Magdy, odrzuca wszelkie kompromisy. Po rozmowie z biskupem porzuca stan kapłański, wybierając ojcostwo.

Trzecia historia opowiadao o Pułkowniku, którego małżeństwo od dawna jest fikcją i musi płacić żonie za każdym razem gdy mu jest do czegoś potrzebna. Zgoda na wyjazd razem z nim na manewry z Amerykanami, przygotowujące do NATO (bo "tamci też będą z żonami") będzie go kosztować 2000 złotych. Pułkownik nie dba jednak o pieniądze, natomiast dba o karierę wojskową, i to właśnie okaże się decydujące, gdy niespodziewanie zapuka do jego drzwi dawna miłość jeszcze z olimpiady w Moskwie. Odwiedza go Tamara dla której był już niemal gotów rzucić wreszcie żonę i spełnić deklarowane od dawna obietnice. Lecz gdy generał pokazuje mu zdjęcie wykonane przez tajne służby i rozkazuje natychmiast zerwać znajomość z Rosjanką, Pułkownik rejteruje, a Tamara wraca do Moskwy.

Czwarta historia opowiada o wpadce Więznia na granicy z przemytem 12 kg heroiny pakistańskiej. Jest wściekły, bo podejrzewa, że żona podsunęła mu trefny towar. Rozżalona Kryśka wyjeżdża za granicę i przez cztery lata żyje z kochankiem w Berlinie. Gdy zbliża się koniec kary męża oraz termin zapłacenia grzywny, wraca i zapewnia go, że nie może bez niego żyć. Kochający ją wciąż Zdzisiek ulega i zdradza, gdzie są dolary, co przynosi mu następne 2 lata odsiadki, bowiem Kryśka, miast zapłacić grzywnę, znika. Po roku i 11 miesiącach odbywa się rozprawa przeciwko Krystynie Filip, złapanej na nielegalnym przemycie dewiz. Wciąż odsiadujący karę Zdzisiek bierze część winy na siebie twierdząc, że żona działała na jego zlecenie. Pytany przez asystenta Ankietera, czy będzie czekał, aż Kryśka wyjdzie z więzienia, żartuje, że na pewno, bo przynajmniej mu nie ucieknie.

We wszystkie główne role męskie wciela się Jerzy Stuhr.

[edytuj] Ciekawostki

Jerzy Stuhr zadedykował ten film Krzysztofowi Kieślowskiemu, wybitnemu reżyserowi z którym wielokrotnie współpracował.
W 1997 roku "Historie miłosne" były polskim kandydatem do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny. Niestety, obraz nominacji nie otrzymał.

[edytuj] Linki

Laureaci Złotych Lwów na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w latach 90.

1990: Ucieczka z kina Wolność • 1991: nie przyznano • 1992: Wszystko, co najważniejsze • 1993: Kolejność uczuć oraz Przypadek Pekosińskiego • 1994: Zawrócony • 1995: Girl Guide • 1996: nie przyznano • 1997: Historie miłosne • 1998: Historia kina w Popielawach • 1999: Dług