Henry Slocum (tenisista)
Z Wikipedii
Henry Warner Slocum, junior (ur. 28 maja 1862, zm. 22 stycznia 1949), tenisista amerykański, zwycięzca mistrzostw USA w grze pojedynczej i podwójnej.
Był synem Henry Warnera seniora, generała w czasie wojny secesyjnej i członka Izby Reprezentantów. Henry Slocum junior ukończył prawo na Yale, uczestnicząc w akademickich rozgrywkach futbolowych i tenisowych. Od 1884 uczestniczył także w mistrzostwach USA (obecnie US Open), w 1887 dochodząc po raz pierwszy do finału. W finale turnieju pretendentów (All Comers) pokonał Howarda Taylora 12:10, 7:5, 6:4, ale we właściwym finale (challenge round) musiał uznać wyższość obrońcy tytułu Richarda Searsa. Rok później Slocum wykorzystał nieobecność Searsa i w finale turnieju pretendentów ponownie pokonał Taylora (6:4, 6:1, 6:0), a tytuł przypadł mu walkowerem (zgodnie z regulaminem Sears, jako obrońca tytułu, miał zagwarantowany udział w kolejnym finale challenge round). Tym samym został drugim w historii mistrzem USA. Wcześniej w ćwierćfinale mistrzostw Slocum pokonał Jamesa Dwighta, uważanego za "ojca chrzestnego" tenisa amerykańskiego, dla którego był to ostatni występ w tej imprezie.
W 1889 Slocum obronił tytuł kosztem leworęcznego Quincy Shawa. Po porażce w kolejnym finale (z Oliverem Campbellem) zrezygnował ze startu w mistrzostwach w 1891. Rok później nie odniósł większego sukcesu, ale jeden z pojedynków wygrał w rzadkim stosunku 6:0, 6:0, 6:0. W latach 1892-1902 nie startował w turnieju, zajmując się praktyką prawniczą w Nowym Jorku. Pełnił w latach 1892-1893 funkcję prezydenta Amerykańskiego Stowarzyszenia Tenisowego. Powrócił do regularnej rywalizacji w wieku 40 lat w 1903 i uczestniczył jeszcze w dziewięciu turniejach mistrzowskich. W swoim ostatnim starcie w 1913 pokonał przyszłego kongresmana i bohatera lotniczego I wojny światowej, Larry Curtisa, a odpadł z Wallace Johnsonem 1:6, 3:6, 3:6, młodszym o przeszło ćwierć wieku.
W 1888 i 1889 Slocum był liderem rankingu amerykańskiego. W mistrzostwach USA wygrał także jeden raz konkurencję debla z Howardem Taylorem (1889). Ponadto dwukrotnie przegrywał w finałach debla - w 1885 z Percy Knappem, w 1887 z Taylorem.
W 1955 znalazł się w gronie pierwszych członków Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
Osiągnięcia w mistrzostwach USA:
- gra pojedyncza
- wygrane 1888, 1889
- finały 1887, 1890
- gra podwójna
- wygrana 1889 (z Howardem Taylorem)
- finały 1885 (z Percy Knappem), 1887 (z Howardem Taylorem)
Występy w challenge round na mistrzostwach USA:
- 1887 - 1:6, 3:6, 2:6 z Richardem Searsem
- 1888 - 6:4, 6:1, 6:0 z Howardem Taylorem (All Comers)
- 1889 - 6:3, 6:1, 4:6, 6:2 z Quincy Shawem
- 1890 - 2:6, 6:4, 3:6, 1:6 z Oliverem Campbellem
Źródła:
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
