Heliodor Święcicki
Z Wikipedii
Heliodor Święcicki – lekarz ginekolog, społecznik, filantrop, założyciel i pierwszy rektor Uniwersytetu Poznańskiego.
Urodził się 3 lipca (lub jak podają inne źródła 3 czerwca) 1854 w lekarskiej rodzinie w Śremie. Po ukończniu tamtejszego gimnazjum w 1872 rozpoczął studia lekarskie we Wrocławiu, które ukończył w 1877. Podczas studiów działał w Towarzystwie Literacko – Słowiańskim. W latach 1879 – 1883 specjalizował się w dziedzinie ginekologii i położnictwa w Lipsku, Dreźnie, Jenie oraz Erlandzie. W 1883 osiadł w poznaniu gdzie obok prywatnej praktyki pracował jako asystent w Zakładzie Położniczym św. Elżbiety. Działał również w Poznańskim Towarzystwie Pomocy Naukowej pracując jako bibliotekarz (1883 – 1887), przewodniczący komitetu PTPN (1885 – 1904), redaktor "Roczników PTPN" (1888–1903), a później "Nowin Lekarskich" będących pismem wydziału lekarskiego Towarzystwa. W 1911 został wiceprezesem, a 1915 prezesem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Jego działalność społeczna obejmowała również długoletnią pracę w Towarzystwie Dobroczynności św. Wincenta à Paulo oraz radzie nadzorczej "Dziennika Poznańskiego". Oprócz tego we własnym zakresie przez szereg lat opiekował się polską biedotą otaczając ją pomocą materialną i zapewniając dostęp do książek w języku polskim. Bardzo zły poziom opieki zdrowotnej wśród podopiecznych sprawił, że stał się pierwszym wśród polskich lekarzy dążącym do powołania instytucji pielęgniarki środowiskowej. Jego praca naukowa obejmowała niemal 40 prac z zakresu etiologii i leczenia chorób ginekologicznych oraz anatomii i patologii ogólnej. Był również członkiem wielu krajowych i zagranicznych towarzystw lekarskich i naukowych. W chwili odzyskania niepodległości Heliodor Święcicki rozpoczął starania o powstanie Uniwersytetu Poznańskiego, który został powołany 5 kwietnia 1919. Sam Święcicki otrzymał tytuł profesora i rozpoczął pracę na Wydziale Lekarskim. Został również pierwszym rektorem nowej uczelni. Tę funkcję pełnił do swojej śmierci 12 października 1923 roku. Przed śmiercią w 1921 powołał jeszcze fundację "Nauka i Praca" mającej na celu wspieranie polskich uczonych i młodzieży z terenu całego kraju. Pochowano go na cmentarzu zasłużonych Wielkopolan na wzgórzu św. Wojciecha.
