Grażyna Chrostowska
Z Wikipedii
Grażyna Chrostowska (ur. 21 października 1921 w Lublinie, zm. 18 kwietnia 1942 w Ravensbrück), poetka polska, działaczka podziemia w okresie II wojny światowej.
Pochodziła z rodziny o tradycjach szlacheckich. Ukończyła Liceum im. Heleny Czarnieckiej przy ulicy Bernardyńskiej w Lublinie; w szkole przejawiała szerokie zainteresowania humanistyczne, pisała wiersze i inne krótkie formy literackie, próbowała swoich sił w prozie, działała w teatrzyku szkolnym, harcerstwie, pasjonowała się filmem. Członkini organizacji podziemnej KOP (Komenda Obrońców Polski) i kolporterka jej pisma "Polska Żyje".
Aresztowana 8 maja 1941 wraz z ojcem podczas odwiedzin u uwięzionej już siostry Apolonii, w więzieniu "Pod Zegarem". Wywieziona 23 września 1941 do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, otrzymała numer obozowy 7714. Pracowała w obozie przy wyrobie słomianych ocieplaczy na żołnierskie buty.
Została rozstrzelana wrazz siostrą Apolonią 18 kwietnia 1942. Tego dnia napisała swój ostatni wiersz pt. Niepokój. Wiersze: Kamienie, Wędrowałabym, Obczyzna i Niepokój zostały przetłumaczone na język francuski przez Ninę Iwańską i opublikowane w wydawnictwie Ravensbrück (Neuchâtel 1945, Êd. de la Baconnière, str. 106-109). W 2002 ukazała się książka z jej zbiorem wierszy Jakby minęło już wszystko pod redakcją Alojzego Leszka Gzelli.
