Gnejusz Pompejusz Młodszy
Z Wikipedii
Gnejusz Pompejusz Młodszy (Gnaeus Pompeius Magnus) starszy syn Pompejusza Wielkiego i Mucii Tercji, brat Sekstusa Pompejusza.
Wzrastał wraz z bratem w cieniu swojego sławnego ojca. W 49 p.n.e. po przekroczeniu przez Cezara Rubikonu i wybuchu wojny domowej wraz z ojcem i większością konserwatywnych senatorów zbiegli na Wschód, gdzie organizował armię. Po przegranej bitwie pod Farsalos Pompejusz Wielki został zmuszony do ucieczki do Egiptu. Tam został zdradziecko zabity, a Gnejusz Młodszy z bratem przyłączyli się do przeciwników Cezara zbierających wojska w Afryce. W 46 p.n.e. Cezar pokonał pod Tapsus wojska dowodzone przez Metellusa Scypiona i Katona Młodszego. Gnejusz zbiegł na Wyspy Balearskie, gdzie połączył się z siłami Sekstusa. Bracia wraz z Tytusem Labienusem zorganizowali na terenie Hiszpanii następną armię. Ale i tę pokonał Cezar w bitwie pod Mundą, w 45 p.n.e. Kilka tygodni później Gnejusz został schwytany i jako zdrajca stracony.
Zobacz też: Drzewo genealogiczne Pompejuszów
