Giovanni Cini
Z Wikipedii
Jan (Giovanni) Cini ze Sieny (ur. między 1490 a 1495 prawdop. w Sienie, zm. 1565) - włoski renesansowy architekt i rzeźbiarz, działający w Polsce od 1519 roku, najprawdopodobniej na zaproszenie Zygmunta I Starego.
Od roku 1529 współpracownik Bartolommeo Berrecciego na Wawelu. Z Polski wyjechał do Sieny w latach 1529-31, a potem do Włoch. Powrócił do Krakowa dzie rozpoczął współpracę z Bernardino Zanobi de Gianotisem i Filipem da Fiesole. Pracował między innymi przy przebudowach katedr i pałaców w Krakowie, Płocku, Wilnie. Współpracował także z J.M. Padovano prawdopodobnie przy ołtarzu głównym w katedrze na Wawelu. Współautor (wespół z Bernardino de Gianotis) głównych partii nagrobka kanclerza Krzysztofa Szydłowieckiego w kolegiacie w Opatowie (1533-1536), fragmentem tego nagrobka jest tzw. Lament Opatowski arcydzieło nieznanego współpracownika G. Cini.
