Gambit Masona
Z Wikipedii
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Gambit Masona C33 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gambit Masona, gambit Keresa – rzadki wariant przyjętego gambitu królewskiego, oznaczony kodem ECO C33 i powstający po posunięciach:
1.e4 e5
2.f4 e:f4
3.Sc3?! (diagram)
Wariant ten nazywany jest gambitem Masona, ponieważ w roku 1878 zastosował go silny szachista, James Mason, aczkolwiek samo posunięcie 3.Sc3?! było znane co najmniej kilka lat wcześniej. W latach 30-ych ubiegłego wieku grywał tak, często w partiach korespondencyjnych, Keres, stąd jego druga nazwa.
Swoim trzecim posunięciem białe opanowują pole "d5", przez co szybki kontratak czarnych "d7-d5" traci nieco na sile, a w następnym posunięciu planują 4.d4- gambit Masona można uważać za wzmocnienie gambitu Villemsona.
3 ..Hh4+!
Próbowano także grać 3 ..c6 przygotowując "d7-d5" lub 3 ..d6 czy 3 ..Sc6 a nawet 3 ..g5?!, jednak posunięcia te nie przeszkadzają białym w realizacji planów, 3 ..Sf6? natomiast prowadzi do niekorzystnego dla czarnych wariantu partii wiedeńskiej.
4.Ke2 He7!
Jako wariant główny uznawano 4 ..d5!? 5.S:d5 Gg4+ 6.Sf3 Sc6 (6 ..Gd6!? prowadzi do ostrej gry: białe zgodnie z zamierzeniem grają 7.d4 opanowując centrum, czarne po długiej roszadzie starają się wykorzestać eksponowaną pozycję białego króla, 6 ..Sa6!?, jak było grane w partii Mason-Rosenthal jest spotykane tylko sporadycznie) 7.S:c7+ Kd8 8.S:a8 i czarne mogą albo forsować remis grając 8 ..Se5 9.h3 G:f3 (9 ..Gh5!? z szansami na przewagę) 10.g:f3 Hg3 11.d4 (albo 11.d3) Hf:3+ 12.Ke1 Hg3+ z wiecznym szachem, albo posunięciami 8 ..Sd4+!? lub 8 ..f5!? rozpocząć atak z trudnymi do przewidzenia konsekwencjami. Jednak odwrót hetmana jest silniejszy: odbierając białym możliwość odzyskania tempa po "Sg1-f3" praktycznie wymusza poniższy wariant:
5.d3 Sf6
6.G:f4 d5
7.Kd2
I czarne mogą liczyć na trwałą przewagę tak po 7 ..d:e4 jak i po 7 ..d4.
