Filozofie orientalne
Z Wikipedii
Filozofie orientalne - inaczej filozofia Wschodu, choć poprawniej powinno być w liczbie mnogiej: "filozofie Wschodu" - nazwa obejmująca myśl filozoficzną powstałą w cywilizacjach Azji Południowej, Południowo-Wschodniej i Wschodniej - inaczej mówiąc Środkowego i Dalekiego Wschodu. Inna stosowana nazwa to filozofia azjatycka.
W obrębie filozofii orientalnych wyróżnia się co najmniej dwie, powstałe niezależnie od siebie i w istotny sposób rózniące się od siebie, tradycje filozoficzne: wywodzącą się z Indii i wywodzącą się z Chin. Obie te orientalne tradycje filozoficzne powstały ok. 500 r. przed Chr. niezależnie od filozofii śródziemnomorskiej, choć w późniejszych fazach swego rozwoju ulegały niekiedy jej wpływom. Pomimo to zachowały do dzisiaj swą specyfikę i tożsamość.
[edytuj] Filozofia wywodząca się z Indii
Obejmuje filozofię indyjską sensu stricto, a także filozofię tybetańską, filozofię malajo-indonezyjską i myślicieli z obszaru Birmy i Indochin zachodnich. Filozofia kręgu cywilizacji indyjskiej jest dość ściśle powiązana z religią, co jednak nie oznacza, że da się ją sprowadzić do teologii (czy buddologii) albo do teorii tzw. praktyk duchowych.
[edytuj] Filozofia wywodząca się z Chin
Obejmuje filozofię chińską sensu stricto, a także filozofię koreańską, filozofię japońską i filozofię wietnamską. Filozofia ta, zwana też dalekowschodnią, jest dość ścisle powiązana z polityką i etyką społeczną, co nie oznacza jednak, że da się ją sprowadzić do ideologii.
[edytuj] Buddyzm
Szczególne miejsce wśród nurtów filozoficznych orientalnych zajmuje myśl buddyjska. Buddyzm, jako religia wywodząca się z Indii, opanował w swoim czasie (na niektórych obszarach tylko przejściowo) większą część Azji, wchłonął elementy myśli hellenistycznej i zoroastriańskiej, i przeniósł je przez Azję Centralną do Chin (i innych krajów Dalekiego Wschodu), gdzie uległ sinizacji. Analogicznej wymiany myśli w drugą stronę (z Chin do Indii) nie było.
