Fadrique Alfonso de Castilla
Z Wikipedii
Fadryk Alfons Kastylijski (hiszp. Fadrique Alfonso de Castilla, ur. 13 stycznia 1333 w Sewilli, zm. 29 maja 1358 w rodzinnym mieście) wielki mistrz zakonu Santiago, pan na Haro.
Był synem króla Kastylii i Leónu Alfonsa XI i jego kochanki Eleonora de Guzman. Brat przyrodni króla Piotra I Okrutnego i rodzony króla Henryka II.
Miał 3 dzieci z małżeństwa z Eleonorą de Angulo.
Po śmierci swojej matki zamordowanej na rozkaz królowej wdowy Marii Portugalskiej za zgodą króla Piotra I, wystąpił wraz z pozostałymi braćmi, synami Eleonory de Guzman, przeciwko królowi. W jakiś czas potem pojednał się jednak z królem i został nawet królewskim emisariuszem wysłanym do powitania Blanki Burbon, przyszłej żony króla, na granicy królestwa. Wkrótce ich drogi się rozeszły.
W 1354 r. powierzono mu ochronę granicy z Portugalią i wówczas wszedł w układy z Janem Alfonsem Albuquerque, byłym faworytem królewskim, obecnie w niełasce. Namówił on go do porzucenia służby u króla. Fadryka wspomogli wtedy mieszkańcy Sewilli, dzięki którym wkrótce stanął na czele 700-osobowego oddziału. Mając w perspektywie wojnę domową król starał się załagodzić konflikt, pozornie się wycofując i oferując Fadrykowi znaczący urząd na dworze. Zaprosił go jednocześnie do Sewilli.
Po przybyciu do Sewilli Fadryk został jednak aresztowany i zamordowany na rozkaz króla.
| Poprzednik Alonso Meléndez de Guzmán |
 |
wielki mistrz zakonu Santiago 1342 - 1358 |
|
Następca García Álvarez de Toledo |
