Eryk Lipiński
Z Wikipedii
Eryk Lipiński (ur. 12 lipca 1908 w Krakowie, zm. 27 września 1991) – założyciel tygodnika satyrycznego Szpilki i Muzeum Karykatury, karykaturzysta, satyryk, dziennikarz, grafik, autor plakatów i ilustracji książkowych, tekstów kabaretowych i felietonów, książek o karykaturze i satyrze, także scenograf.
Ukończył malarstwo, grafikę użytkową i scenografię na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jako karykaturzysta zadebiutował w tygodniku Pobudka w roku 1928.
Wraz ze Zbigniewem Mitznerem założył tygodnik satyryczny Szpilki w 1935 roku. Był jego redaktorem naczelnym w latach 1935-1937 i po wojnie od roku 1946 do 1953. Współpracował także z innymi polskimi wydawnictwami periodycznymi: Przekrojem, Przeglądem Kulturalnym, Trybuną Ludu, Panoramą, Zwierciadłem i Expressem Wieczornym.
Dokonania i sukcesy w polskiej sztuce plakatu sprawiły, że stał się również inicjatorem, komisarzem i uczestnikiem I Międzynarodowego Biennale Plakatu w Warszawie w 1966 roku. W 1978 roku założył Muzeum Karykatury w Warszawie. Był jego pierwszym dyrektorem, funkcję tę sprawował do śmierci w 1991 roku. Założył w 1978 roku Stowarzyszenie Polskich Artystów Karykatury (SPAK), którego był pierwszym prezesem. W roku 1980 był jednym z założycieli Społecznego Komitetu Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce. W 1991 roku został uhonorowany tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Jego synem jest Tomasz Lipiński – znany polski muzyk rockowy, lider i współzałożyciel zespołów Brygada Kryzys i Tilt.
[edytuj] Książki
- 1945 Pożegnanie z Hitlerem
- 1965 Zefirek historii
- 1970 Drzewo szpilkowe
- 1983 Warszawa w karykaturze
- 1977 Zarys dziejów karykatury polskiej, wspólnie z Hanną Górską
- 1990 Pamiętniki
