Elżbieta Węgierska
Z Wikipedii
Święta Elżbieta Węgierska (ur. 1207 w Bratysławie lub w Sárospatah na Węgrzech, zm. 17 listopada 1231 w Marburgu) – zwana także Elżbietą z Turyngii, święta Kościoła katolickiego.
Była trzecim dzieckiem króla węgierskiego Andrzeja II z dynastii Arpadów i Gertrudy z Andechs-Meran, siostry św. Jadwigi Śląskiej.
W wieku 4 lat ówczesnym zwyczajem została zaręczona z Ludwikiem IV, synem Hermana, hrabiego-palatyna saskiego i landgrafa Turyngii. Udała się wtedy do Turyngii i zamieszkała na zamku w Wartburgu. Ślub obojga odbył się dopiero w 10 lat potem, kiedy Elżbieta miała zaledwie 14 lat. W następnych latach urodziła troje dzieci: Hermana (Ermana), Zofię i Gertrudę. Po 6 latach w 1227 r. jej mąż zmarł podczas wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej. Elżbieta odsunęła się wtedy od życia dworskiego, opuściła zamek w Wartburgu, przeniosła się do Eisenach, a następnie do Marburga, gdzie stała się jedną z wyznawczyń ascetycznego mnicha i zarazem inkwizytora, Konrada z Marburga.
W 1228 r. złożyła śluby jako jedna z pierwszych tercjarek franciszkańskich. Oddała się całkowicie wychowywaniu dzieci, modlitwie, pokucie i uczynkom miłosierdzia. Sprowadziła z rodzinnych Węgier do Turyngii zakonników św. Łazarza. W Marburgu ufundowała przytułek dla opuszczonych, gdzie codziennie posługiwała ubogim, prowadząc jednocześnie bardzo surowy tryb życia. Jednak taki styl życia silnie osłabił jej organizm, śmierć nastąpiła w nocy z 16 na 17 listopada 1231 roku. Sława jej świętości była tak wielka, że jej grób zaraz po jej śmierci stał się celem licznych pielgrzymek.
Została ogłoszona świętą przez papieża Grzegorza IX 27 maja 1235 r.
Patronka zakonu elżbietanek.
